Hellingvliegen op Ameland
Seizoen 2015 begon in maart met hellingvliegen op Ameland. Hier wat foto's.
Maxa F3J
Eind 2014 heb ik mezelf getrakteerd op een 2e hands Maxa. Een F3J model met een spanwijdte van 4 meter en slechts 1700 gram. Iets heel anders dan F3B, maar leuk om erbij te hebben. Mijn laatste F3J model was een Starlight 2000 waar ik nooit lekker mee gevlogen heb. Daarvoor had (en heb ik nog steeds) een F3J Stork 1. Daarover later in 2015 meer, want met de Stork heb ik iets leuks uitgehaald.
De Maxa heb ik niet aangeschaft om eentonig mee te thermieken, maar om mee te handlaunchen en dus op lage hoogte weg te cirkelen in de thermiek. Veel interessanter dan een hoge start met startlijn.
Om de 2e hands Maxa aan mijn eisen te laten voldoen moesten 2 nieuwe flapservo's gemonteerd worden. De speling op de Futaba servo's was enorm (geworden?). Als je dan leest dat Joe Wurts halve graden in zijn flapinstellingen hanteert werkt het niet om 3 - 4 graden speling te hebben. Vermoedelijk hebben de flapservo's op hun donder gehad als gevolg van het doorbuigen van het middendeel tijdens de start. Dat is het nadeel van een extra lichte versie. Die kun je niet zwaar belasten, wat dus in de praktijk wel gebeurd. Over de Graupner DS3288 servo's ben ik erg tevreden. Minder speling in de aansturing is nauwelijks haalbaar. Helaas maken ze wel continu herrie.
Zomaar wat F3B werk
24 april was weer zo'n mooie dag. 's Middags na het werk nog iets van 12 F3B starts kunnen maken met de Radical Pro en de Fosa Lift. Leuk om de verschillen tussen deze 2 modellen vast te stellen. De Fosa Lift is toch wel weer wat beter dan de Radical Pro.
Hemelvaartsdag 2015 / Vleugelpennen Maxa
Op Hemelvaartsdag waren we traditiegetrouw uitgenodigd bij MVC de Vrije Vogels in Soesterberg. Het was een schitterende thermische dag waarop na bijna elke start met de Maxa weggecirkeld kon worden naar grote hoogte. De uitdaging was om vanaf een zo laag mogelijke hoogte (ca. 25 meter met een kort startlijntje) zo hoog mogelijk mee te stijgen in de thermiek. Daarbij zijn door mijn GoPro, die ik een dag eerder aangeschaft heb en op de vleugel gemonteerd had, schitterende beelden gemaakt al zeg ik het zelf.
Een puntje van kritiek was dat ik niet tevreden was / ben over de stabiliteit in de lengte-as van de Maxa. Oftewel; veel corrigeren met de rolroeren. Vooral vergeleken met de Stormax (kom ik nog op terug) moet er veel gecorrigeerd worden en vliegt de Maxa onrustig. Bij thuiskomst heb ik even op internet gezocht naar vleugelpennen met een grotere hoek, want daar zit volgens mij het probleem in. Interessant om vast te stellen dat ik niet de enige ben die dit probleem bij de Maxa onderkent. Er blijken dus inderdaad 7 graden pennen beschikbaar als vervanger voor de standaard 5 graden pennen. Helaas alleen in Verweggiestan en ook nog voor 50 Dollar exclusief verzendkosten. De nieuwe Maxa Pro, niet te verwarren met de "gewone" Maxa, wordt overigens standaard al geleverd met 7 graden pennen als ik me niet vergis.
Ik heb besloten de 7 graden pennen zelf te maken m.b.v. een mal. Dat is erg goed gelukt en het maken van de twee pennen heeft inclusief het maken van de mal bij elkaar ongeveer 4 uur gekost. Vond ik wel meevallen. Net als het extra gewicht. Iets van 3 gram per pen extra omdat die holletjes aan de zijkant er bij mijn pennen niet in zitten. Ik zou me nog kwaad kunnen maken met de Dremel, maar een zwart koolstof-stof hoofd heb ik niet over voor 6 gram.
In totaal heb je zo'n 15 meter koolstreng nodig per pen. Deze streng trek je mooi strak van spijker naar spijker nadat je eerst de 15 meter heb ingerold met epoxy. Met de bovenkant van de mal kun je tussentijds een beetje controleren of de hoogte al goed is, of dat er nog meer strengen bij moeten. Ik heb ontdekt dat bij een overvloed aan strengen je de strengen tussen de onderste mal en de bovenste mal doorperst. Dat is prima.
Vooral de hoogte van de pen is heel belangrijk. Dit komt echt op de honderdste millimeter aan. En dat is dan weer verrassend goed te schuren. Enkele honderdsten te veel weggeschuurd zorgt er voor dat de tip rammelt. Dat wil je niet. Dat kun je wel tijdelijk wegnemen door een plakbandje op de pen te plakken, maar dat werkt ook maar eenmalig. Daarna frommelt het plakbandje op. Je kunt in geval van teveel speling prima nog 3 extra strengen verlijmen en een dag later weer schuren naar de juiste dikte. Een digitale schuifmaat, of beter nog: een micrometer, komt hierbij goed van pas.
Een nieuw Maxa-probleem heeft zich inmiddels ook al weer aangediend. Vermoedelijk beïnvloedt het koolstofkapje van de Maxa het 2,4 GHz ontvangstsignaal negatief. De maximale vlieghoogte wordt nu begrensd door een bijna continu Weatronic-alarm. Ik zal eens gaan testen door te vliegen zonder kapje. Eens zien wat dat brengt. Wordt vervolgd.
Clubvakantie in Duitsland Van 28 tot en met 31 mei verbleven 14 Otto Lilienthalers, waaronder het voltallige bestuur, in Duitsland. Om precies te zijn in Hembsen naast het plaatsje Brakel (10.000 inwoners) bij het Model Flug Geselschaft (MFG) Hembsen. Rob heeft dankzij zijn uitstekende kennis van de Duitse taal leuke afspraken kunnen maken met deze vliegclub 120 km. ten zuidoosten van Osnabrück. Lees hier verder.
Vliegen met de Maxa Begin juni is er meer bekend. 1 - De richtingroerservo (Graupner DES 488 MG BB) van de Maxa heeft het tijdens een vlucht begeven. 2 - Iets verbetering met de 7 graden pennen voor de Maxa. 3 - Carbon kapje beïnvloedt het ontvangst niet nog nadeliger.
De richtingroerservo (Graupner DES 488 MG BB) van de Maxa heeft het tijdens een vlucht begeven De 2 flapservo's (Futaba servo S3173SVi) zijn al vervangen door Graupner DS3288 MG servo's vanwege teveel speling. De richtingservo is 7 juni tijdens de vlucht kapot gegaan. Geen probleem om mee te landen, maar het vloog voor geen meter met een flink uit het midden staand richtingroer. Van de 6 servo's mag er 1 niet kapot gaan tijdens de vlucht en dat is de hoogteroerservo. Misschien ga ik die nu preventief vervangen. Voor de DES 488 in de plaats is een oude Hitech 85MG gekomen. Past niet echt lekker, maar het richtingroer kan weer bediend worden. 7 juni was trouwens een dag waarop de thermiek alleen op grotere hoogte voorkwam. Dat was van tevoren al voorspeld en om die reden werden ook recordpogingen gedaan bij het mandragend zweven. Het record van 1000 km is ook gehaald (Soesterberg - Berlijn en terug). Zelf kon ik van de 15 starts maar 1x fatsoenlijk wegkomen, waarna weer honderden meters tegen de wind in terug gevlogen moest worden. En dan merk je het verschil tussen F3J en F3B.
Dit was dus echt te ver met de wind mee en leidde tot een "buitenlanding".
Iets verbetering met de 7 graden pennen voor de Maxa Inmiddels heb ik 2 dagen gevlogen met de nieuwe 7 graden pennen. Het model is iets stabieler om de lengte-as en cirkelt daardoor iets prettiger, maar het verschil is minder groot dan verwacht.
Carbon kapje beïnvloedt het ontvangst niet nog nadeliger Ik heb een paar starts gemaakt zonder het carbon cockpitkapje. De Weatronic module piepte er toch weer vrolijk op los. Ik heb er daarom maar voor gekozen om de instelling "alarm door slecht ontvangst" te wijzigen van 5% naar 1%. Dat is tegen mijn zin in, maar wel zoals de meeste Weatronic gebruikers de module ingesteld hebben. Tevens ga ik nu de failsafe programmeren. Bij 5% had ik nog het idee dat er nog wat reserve is, bij 1% heb ik dat idee niet. Piepen is dan voor mij gelijk aan geen ontvangst. Dan wil ik failsafe ingesteld hebben op butterfly met het richtingroer een beetje uit het midden, maar dat wordt een kwestie van testen (als er nog wel ontvangst is...). Het domme van het Weatronic systeem is dat je dit alleen met een computer in kunt stellen. Moet je dus je laptop meenemen naar het veld.
Vliegen met de StorMax
Hierbij onthul ik de StorMax. Een kruising tussen een Stork-1 vleugel en een Maxa romp. Dit is de 3e romp voor de Stork-1 vleugel. De 1e was het origineel en een ramp (veel te zwaar en tergend sloom). De 2e was de romp van een Starlight 2000 (al een verbetering). Beiden een V-staart, wat je volgens mij niet moet willen bij F3J of thermieken in het algemeen. Nu dus de 3e romp met een kruisstaart. Nog lichter en door de lange staartboom heerlijk stabiel. Is ook prima te besturen met het richtingroer alleen. Een verademing om mee te vliegen, maar niet in te zetten bij meer dan 2,5 Bft, maar dat komt door de Stork-1 vleugel. De romp is gemaakt voor een vleugel van 4 meter, maar de Stork-1 vleugel is slechts 3,4 meter: heerlijk stabiel. De vleugeloplegging moest iets aangepast worden. Ik heb daarvoor een soort adapterplaatje gemaakt met aan de rompzijde de 4 Maxa M4 boutjes en aan de vleugelzijde de 2 M4 Stork-1 boutjes. Als ik deze combinatie 15 jaar geleden eens had gehad...
Thermiek is terug! (deel 1)
Op 10 juli was het eindelijk weer thermisch. De 5 voorgaande weken was het starten, zoeken, netjes vliegen en nog netter vliegen, maar niet weg kunnen komen en vrij vlot weer landen vlak na de start. Vandaag begon het rond 15.00 uur plots thermisch te worden. Wat een verademing is dat dan. Voor de fun heb ik de GoPro er maar eens opgeplakt. Dat heeft tot mooie beelden geleid al zeg ik het zelf.
Waar kijk je naar? - Vladimir's Model F3J Maxa 4 meter boven ons veld in Soest - 1750 gram vlieggewicht - 7 graden vleugelpennen i.p.v. de standaard 5 graden pennen - Stijgen vanaf 1:30 minuten tot 7:40 minuten met 1,8 meter per seconde. Niet bijzonder, wel voorspeld. - Gestart met een elastiek en een uitgangshoogte van 80 meter.
NK F3K in Almere
Op 11 juli vond een NK F3K wedstrijd plaats in Almere. Het weer was fantastisch en omdat ik zelf gisteren al met plezier gevlogen had, een F3K wedstrijd nu eens in de buurt georganiseerd werd en ik een paar oude bekenden weer eens wilde zien ben ik daar gaan kijken. Zonder model, want nu niet voorhanden. In 2000 en 2001 heb ik zelf vrij fanatiek met DLG modellen gevlogen. Door de volledige focus op F3B de jaren daarna is het daar bij gebleven. Ik was vandaag dus nieuwsgierig naar de ontwikkelingen. Het DLG vliegen bestaat anno 2015 dus 15 jaar. In 15 jaar kan er veel veranderen. Ik kwam er achter dat er wel wat verbeterd was, maar ook weer niet enorm. Lees hier verder.
WK F3B op vliegbasis Deelen
Van maandag 27 juli tot en met zaterdag 1 augustus vindt het Wereld Kampioenschap F3B plaats op vliegbasis Deelen. Daaraan voorafgaand werd de Arnhem Open georganiseerd. Een 2 daags toernooi dat traditiegetrouw voor elk WK gehouden wordt. Leuk voor de helpers en nuttig voor de wedstrijdvliegers en het team om de puntjes op de i te zetten. Wij staan er niet bij stil, maar in verschillende landen zoals Argentinië, Australië en de Verenigde Staten wonen de teamleden meer dan 1000 km bij elkaar vandaan. Voor hun is zo'n toernooi heel handig. Jammer op zich dat geen enkele Nederlander aan de start verscheen. Zeker zondag 26 juli was een uitstekende dag. Op deze zondag heb ik enkele foto's gemaakt. Die staan hier.
Thermiek is terug! (deel 2)
Met dank aan deze site: www.blipmaps.nl wist ik dat ik vandaag (1 augustus 2015) MOEST gaan vliegen. Een verwachting van ca. 3 m/s zie je niet heel veel. Gisteren op de één na laatste dag van het WK F3B in Deelen was het misschien nog beter. Schitterende wolken erbij. Vandaag hing er wat sluierbewolking, maar de thermiekverwachting was hetzelfde.
Ondanks de windveren heb ik toch weer een leuk filmpje weten te maken. Dit maal boven de Soester Duinen met de StorMax. Voorzichtigheid was geboden vanwege heel veel zand in combinatie met een kwetsbare Weatronic zendermodule, een vleugel met nauwsluitende scharnierlippen en de GoPro. Met weinig wind is dat goed gelukt. Ik was daardoor wel verplicht om de StorMax te vangen bij de landing...
Na een paar minuten wachten met de startlijn op spanning begon de relatief koudere lucht steeds warmer te worden en bovendien nam de windkracht iets af. Het juiste moment om te starten. Dat bleek ook wel te kloppen omdat ik bij het terugvliegen plotseling vergezeld werd door een buizerd. Veel positieve opmerkingen van passanten. Ziet er altijd schitterend uit om met zo'n specialist samen in een bel te cirkelen, zeker op lage hoogte. Totaal geen angst te zien bij het beest. De stijgvlucht ging maar tot ca. 180 meter. Daar raakte ik de bel kwijt of de bel zichzelf. De kans is groter dat het aan mij lag vanwege mijn pogingen om de vogel voor de lens te krijgen.
Omdat de wind op de bosrand stond was het gewoon wachten op de volgende kans. Die bleek 4,5 minuten later voorbij te komen waarna precies hetzelfde gebeurde. Dat heeft zich nog twee keer herhaald waarbij telkens een iets grotere hoogte werd bereikt. Grappig om te zien in de uiteindelijke gelogde hoogtegrafiek dat de thermiekbellen elke 4 minuten voorbij kwamen. Uiteindelijk kwam de StorMax op een hoogte waar het overal thermisch leek te zijn. Het werd een mooie, hoge en lange vlucht die is gefilmd met de GoPro. Klik
De Pronto 1991 In 1991 heb ik de tekening van "de ideale werpzwever" besteld n.a.v. het artikeltje in Bouwen en Vliegen nr. 5 van 1991. Deze zwever heet Pronto en is ontworpen door Raymond Struik. Geen onbekende in de modelbouwwereld. De tekening heb ik dus besteld in 1991, maar gebouwd heb ik het model nooit. Dus ik dacht in augustus 2015: Doe eens gek, bouw hem alsnog. Stelt qua materiaal en constructie niet veel voor en je krijgt er waarschijnlijk veel plezier voor terug. Lees hier verder.
Kop in het zand
De Bouwen en Vliegen, het KNVvL modelvliegersblaadje van weleer waar ik bij het onderwerp hierboven aan refereer, heet tegenwoordig Modelvliegsport. Het blad leek lange tijd bepaald niet op het blad van toen als het om de inhoud gaat, maar ik kan zeggen dat de content tegenwoordig goed op niveau is. Ik begin het daarom ook serieuzer te lezen.
Een slimme hobbyist bedacht daar een oplossing voor. Een apparaatje dat gaat piepen zodra je hoger dan 300 meter gaat vliegen met je model. Slim ontwikkeld en door de KNVvL gemakshalve snel omarmd. Maar dan nu het punt waar ik mee zit: Bij een wedstrijdklasse als F3B is in veel gevallen alleen de start al hoger dan 300 meter en dan moet het zoeken naar thermiek nog beginnen. Goed te zien ook tijdens het WK F3B afgelopen zomer in Nederland. Ook in klassen als F3J en F5J wordt meestal hoger gevlogen dan 300 meter. In het buitenland worden zogenaamde Cross Country en GPS Triangle wedstrijden gevlogen waarbij regelmatig hoger dan 1000 meter wordt gevlogen. Hoe gaat het beleid er voor de wedstrijdklassen uitzien? Kop in het zand zoals al jaren gedaan wordt? Eén lijn trekken voor wedstrijden en recreatieve modelvliegsport? Braafste jongetje van Europa? Dit is al jaren onduidelijk.
Jaarafsluiter: Hellingvliegen zoals het bedoeld is
Al surfend kwam ik een paar schitterende filmpjes tegen op Youtube. Duits gezelschap dat eens per jaar naar Italië reist om helling te vliegen. En sturen kunnen ze.
|
