2023 komt maar langzaam op gang voor het modelvliegen. Het blijft lang koud. Eind april konden de eerste vluchtjes pas gemaakt worden. Twee vluchtjes met de Multiplex Easyglider om er weer even in te komen, een paar dagen later met de Great Planes Spirit. Beide keren in de achtertuin. Daarna een dagje Elektro Eraser bij de Deventer Luchtvaart Club gevolgd door een paar uurtjes Graupner Amigo II wederom in het weiland bij ons om de hoek (achtertuin).
Vliegen met de F3J Maxa
30 april 2023 Deze zondag was een echte mooie lentedag. De zaterdag ervoor was ook al goed, maar de zondag was perfect. Windkracht 2, zonder jas en veel thermiek. Na bijna elke start kon de Maxa naar een mooie hoogte cirkelen. Een paar keer zelfs weggekomen vanaf ca. 15 meter hoogte. Dat is loon naar werken. Gevlogen met buizerds en ooievaars. Het was gezellig druk op het veld. De laatste vluchtjes heb ik de GoPro Hero 8 op de vleugel bevestigd. Eens zien hoe Olst er van boven uitziet.
Vliegen boven rivier de Eem deed ik ruim 25 jaar lang, maar nu vlieg ik (bijna) boven rivier de IJssel. De GoPro 8 is een verbetering t.o.v. de GoPro 3 waar ik tot nu toe mee filmde. Met name de stabilisator van de Hero 8 is geweldig. Dat levert mooie beelden op. Beoordeel zelf.
Olst aan de IJssel.
Cirkelen in thermiek met ooievaars
De Deventer Luchtvaart Club (DLC) met perfect gemaaid gras (driehoek).
Kapotte servo
7 mei 2023 In 2005 ingebouwd in de vleugel van de F3B Crossfire: De Hitech HS-5125MG. Deze servo is 10 mm dik en voldoet uitstekend als vleugelservo. Met de Crossfire heb ik deelgenomen aan het wereldkampioenschap F3B 2005 in Finland. Sindsdien heb ik dit model voornamelijk nog gevlogen op hellingen. Daar wil ik verandering in brengen, want ik vind de Crossfire op hellingen erg tegenvallen, maar aan de lier des te prettiger. Thermiekvliegen met een F3J of F5J is leuk, maar thermieken met een F3B model is het betere werk. De Crossfire is voor mij het beste F3B model om mee te thermieken. Vandaar dat de Crossfire nauwkeurig geprogrammeerd moest worden in de Jeti DS-24 zender.
Het programmeren ging voor geen meter. Als snel snapte ik waarom. Eén rolroerservo had speling van 2 - 3 mm. Dat was dus een 18 jaar oude Hitech servo. Ik vind dat falen na 18 jaar moet kunnen. Na een korte surfactie zag ik dat deze servo nog altijd leverbaar is. Er was zelfs een modelbouwzaak die de servo aanbood voor slechts 18 Euro. Dat was de helft van de nieuwprijs vanwege opruiming. Ik vind ook 36 Euro geen geld voor deze servo.
Waar ik helemaal enthousiast van word is de aluminium servohevel die erbij zit. Ik snap niet dat een aluminium servohevel niet altijd standaard is. Dit materiaal is zoveel stabieler dan kunststof. Je hebt al een half IDS / LDS systeem te pakken met beter materiaal. Ik gebruik bij deze hevel geen kwiklink, maar een kogellink (heet dat zo?), omdat een kwiklink tegen de as van de hevel botst. Met een kogellink wordt een servohevel ook op torsie belast. Niet ideaal, maar met aluminium prima te doen.
De servo heb ik besteld bij Albatros Modelbouw in België. Samen met andere artikelen die op het altijd aanwezige lijstje stonden. Ik word niet door ze gesponsord, maar ik ben ook over deze winkel enthousiast. Uitstekend en correct telefonisch gesprek. Dat is tegenwoordig niet meer vanzelfsprekend. Met de modelbouwzaken in Nederland ben ik helaas even klaar.
Watervliegen in Bussloo
13 mei 2023 Waterpret in Bussloo vandaag. Kun je hier meer over lezen.
Recordvlucht met de Graupner Amigo II
14 mei 2023 Zondag en moederdag. Slechts drie leden op het veld vandaag. Gisteren elkaar al gezien in Bussloo. (Uitspraak Bussloo: Klemtoon ligt op de oo) Vandaag zelf vliegen. Windkracht 2 en 22 graden voorspeld. Die voorspelling kwam ook uit. Ik had de auto volgeladen met een Elektro Eraser, een Elektro Fosa, een Raket en een Amigo II. De omstandigheden waren ideaal voor de Graupner Amigo II uit 1977. Daar ben ik maar mee begonnen.
Het startlijntje was snel uitgerold. De windrichting was niet ideaal en wisselde ook steeds. De startlijn bestaat uit 15 meter RES elastiek en ca. 70 meter veel te dikke nylonlijn van 1,15 mm (0,45 mm te dik x 70 meter lang is een ongewenst oppervlak van ca. 3 vierkante decimeter) . Met deze lengte van 70 meter is zelfs een onhandige windrichting geen probleem. De starthoogte was ca. 60 - 70 meter.
Met de Amigo II is het niet eenvoudig om op lage hoogte thermiek uit te cirkelen. Dat heeft met de wendbaarheid (een olietanker keer je sneller) en de vleugelbelasting (25 - 30 gram/vierkante decimeter) te maken. Dit houdt in dat je met een Amigo vrij snel na het loskoppelen van de startlijn al een goed gebied moet zien te vinden. Dat lukte de eerste drie starts niet. De vierde wel en dat leidde tot een vliegtijd van precies 45 minuten. En dat vind ik dus geweldig. Met een 46 jaar oud model, gered van de vuilnisbak, opgelapt en met gratis energie (thermiek) drie kwartier lang van themiekbel naar thermiekbel hoppen.
De thermiek was vandaag niet erg krachtig. Gemiddeld ca. 1 m/s. Interessant om te zien dat de Amigo II ook net zo hard kan dalen. Ik heb geen moment aangedoken of gek gedaan. 45 minuten netjes gevlogen. Met buizerds en ooievaars. Dat is kennelijk standaard in Olst en nieuw voor mij.
De Amigo II heeft een gewelfd vleugelprofiel en vliegt heel langzaam. Dat betekent dat je een slecht gebied naast de themiekbel niet snel uit bent op de terugweg. Het enige dat je kunt doen is wachten terwijl de Amigo II hard zakt. Dan zie je meteen het verschil tussen moderne (model)zwevers en oudere typen.
Het is voor mij ongekend dat ik 15 modellen vliegklaar heb. Ik had vandaag dus ook de Raket meegenomen. De Raket heb ik in 2015 gebouwd. Op één avond in de Soester Duinen heb ik enkele werpstartjes gemaakt. Daarna heb ik er niet meer mee gevlogen. Vreemd eigenlijk. Leuk 15 modellen, maar dan moet je er wel mee vliegen. Over twee weken is het Pinksteren. Dan gaan we weer naar ons bekende Waddeneiland. Bij zwakke omstandigheden wil ik de Raket op het Duin vliegen. Leek me wel handig om vandaag na bijna 8 jaar weer een paar handstartjes te maken als voorbereiding.
Dat heb ik na het inpakken van de Amigo II dan ook gedaan. Ik heb iets van 30 gram lood in de neus toegevoegd waarna de Raket wel lekker vloog. Volgende keer neem ik ook een startelastiek mee voor de Raket. Dat is een dikker elastiek dan van de RES-lijn. Maar wie weet eerst met Pinksteren op het duin.
De Elektro Eraser en Fosa zijn in de auto gebleven. De tijd was op.
Pinksteren 2023
27 en 28 mei 2023 Zaterdag 27 mei stond de wind Noordoost. Dat is gelijk aan de windrichting tijdens Pinksteren 2022 en niet optimaal, want dan staat de wind onder 45 graden op het duin. Maar beter dan niets. Gelukkig nam de windkracht 's avonds een beetje af waardoor ik met de Raket kon vliegen zoals ook al van te voren bedacht.
Voor de Raket heb ik geen transportkist voor de vleugelhelften gemaakt. Dat komt door de tweevoudige knik per vleugelhelft waardoor een transportkist erg hoog zou gaan worden. Gevoelig voor schade tijdens transport dus. Maar ik heb een oude truc toegepast in de auto. Ik heb de handgrepen aan het dak zijdelings verbonden met twee sjorbandjes. Dan kun je de vleugel die kennelijk ongeveer de vorm van het autodak heeft mooi opleggen zonder dat je de aanwezigheid merkt. Zelfs met een lijf van 2 meter, maar dat kan ook wat zeggen over de automobiel en de door mij aangepaste bestuurdersstoel. Ook de romp past prima. Mooie oefening voor de SaBuRES die klaar is. Die heeft een vleugel uit één deel en moet met 2 meter spanwijdte ook wel passen. De Raket heeft vleugelhelften van 1350 mm en die passen makkelijk.
Het was dus 8 jaar geleden dat ik de Raket van het duin in de Soester Duinen had gegooid. Vandaag vanaf het duin in Ballum Ameland. Het blijft me veel voldoening geven om een zelf ontworpen model goed te zien vliegen. De eerste paar minuten was het even zoeken naar de juiste trim-instelling van het hoogteroer. Dat is in het filmpje wel te zien. Ook goed te zien is dat ik nooit meer een model ontwerp zonder stoorkleppen o.i.d.
Overigens ook in de Raket een defecte servo. Een Multiplex Micro 3BB. Last van bibberitus en dus onbetrouwbaar. Eens zien of ik een vervanger heb.
De Raket is ontworpen voor thermiekvliegen na een start met een elastiek, maar zo'n mooi model voor je langs laten vliegen op een duin heeft ook wel wat. Wel eenmalig, want op een helling horen wat mij betreft alleen snelle wendbare modellen en grote schaalzwevers thuis.
Zondag 28 mei waaide het harder en perfect haaks op het duin in Ballum. Mooi klusje voor de Radical Pro F3B uit 2010. De Radical bestuurde ik tot anderhalf jaar geleden met een Multiplex 3010 zender. Deze zender is opgevolgd door de Graupner MX20. Het omzetten heb ik even gauw gedaan zonder naar detailinstellingen te kijken. De MX20 is in hetzelfde jaar nog snel opgevolgd door de Jeti DS-24 zender. Wederom weinig aandacht voor fine-tuning.
Ik heb vandaag één vlucht gemaakt van ca. 25 minuten en heb me na afloop voorgenomen om de mogelijkheden van de DS-24 beter te benutten. Tevens moet ik echt onderscheid gaan maken tussen F3B instellingen en F3F (hellingvliegen) instellingen. Dat is nu nog niet het geval. Met name de hoogteroeruitslag is voor mij bepalend. Deze uitslag is afhankelijk van de snelheid. Hoe harder het model vliegt hoe kleiner de uitslag voor mij moet zijn. Dat had ik mooi in kunnen stellen met dualrate proportioneel op een draaiknop.
De speedstand heb ik vandaag helemaal niet gebruikt, net als de ballast. Er had eenvoudig 700 gram bijgekund om op 3,0 kg uit te komen. Dan zet het model beter door.
De vlucht eindigde met een belachelijke landing omdat ook hoogteroer omlaag meemixen tijdens butterfly slecht ingesteld stond. Leuke verbeterpuntjes voor de volgende keer. En die volgende keer is al in oktober tijdens de herfstvakantie.
Favoriete modellen
23 juni 2023 Vrijdagmiddag windkracht 3 - 4 op het veld. Ik had bij het inpakken van de auto niet op de windkracht en richting ervan gelet. Gelukkig had ik 2 modellen bij me waar ik zo ongeveer alle weersomstandigheden mee kan afdekken.
Ik wilde toch eens zien hoe de Maxa zich zou gedragen bij veel wind. Met de Maxa ben ik daarom begonnen. Er was veel thermiek, maar dat verplaatste zich snel waardoor de Maxa al gauw ruim 400 meter met wind mee cirkelde. Terugkomen met de flaps en ailerons iets negatief (speedstand) lukte telkens net. Voor het eerst had ik behoefte aan ballast in een F3J model. Mijn stelling is altijd geweest dat als het te hard waait voor een F3J model zonder ballast je beter een F3B model kunt pakken. Ik kom daar een beetje op terug.
En een F3B model had ik bij me, maar dan wel met een elektromotor en zonder starthaak. De Elektro Fosa dus. En dus geen F3B maar F3G. Dit model gaat als de brandweer, ook bij 4 Bft, al zal ik eens navragen of vleugelverbinders bestaan met meer V-stelling. Vreemdgenoeg is de V-stelling van de Fosa 6 graden waar de Radical pro een V-stelling van 5,4 graden heeft en de Crossfire 5 graden. Om maar eens een vergelijking te hebben.
Bij de Elektro Fosa heb ik behoefte aan meer V-stelling. Ik zou graag eens iets van 8 graden uitproberen. Het is een eigenwijs en moeilijk model dat ik niet lekker aan het cirkelen krijg. Al helemaal niet laag boven de grond in thermiek met een kleine diameter.
Na een lange zoektocht op internet vond ik informatie over het zwaartepunt van dit model. Ook een onderwerp waar ik mee bezig ben. In de USA zie ik 96 mm voorbij komen en in Duitsland 100 mm. Dus heb ik voor de eerste vluchtjes met de Elektro Fosa het zwaartepunt op 98 mm afgesteld. Daar heb ik ongeveer 10 vluchten mee gemaakt toen ik tot de ontdekking kwam dat de roertjes van de V-staart niet netjes neutraal stonden. Een beetje omhoog, tussen 0,5 mm en 1 mm. Omdat je met dit model geen enkele keus hebt voor het instelhoekverschil blijft alleen het zwaartepunt over om te wijzigen.
Een klein plakje lood heb ik op de romp getaped bij de V-staart. Het zwaartepunt komt dan uit op 101 mm vanaf de neuslijst. Het model vliegt dan al veel rustiger en de roertjes van de V-staart kunnen meer richting neutraal ingesteld worden.
Vandaag heb ik nog eens een paar gram in de staart toegevoegd. Het lijkt een verbetering al is dat met 4 Bft lastig te zeggen.
Niet eerder vloog ik met zo'n moeilijk model, maar het temmen vordert.
Tot nu toe vloog ik de Fosa nog zonder ballast, maar daar komt verandering in. Er kan alleen bar weinig ballast in. Veel minder dan de F3B Fosa Lift die ik ook heb. Ik ontkom er niet aan om ballast te maken voor in de vleugelverbinders. Zou mooi zijn als het zwaartepunt daardoor niet wijzigt.
Met een 4 meter Maxa van 1750 gram heb je dus 180 meter hoogte nodig om 400 - 500 meter tegen windkracht 4 in te vliegen. Was wel een mooie ooievaarvlucht van ca. 13 minuten. (de 4e vlucht hieronder)
Iets hoger en iets later op de dag barste de thermiek helemaal los met uitschieters van 3 m/s stijgen. Dat was het moment waarop ik besloten heb om ballast te maken voor de Elektro Fosa. Hieronder in de grafiek omhoog thermieken om daarna afstand te vliegen. In dezelfde thermiek. En dat 4x. De laatste kan ook een speedvlucht geweest zijn.
Dat knallen in thermiek tijdens de afstandstaak met nog een paar andere deelnemers was en is altijd spectaculair op wedstrijddagen. Ik weet nog dat mijn persoonlijk beste prestatie 30 rakken is. Dus 30x 200 meter in 4 minuten. Gemiddeld 25 m/s (90 km/h) vliegen. Dat lukt ook alleen maar met een vlieggewicht van minstens 3200 - 3400 gram. Vandaag zonder ballast ca. 2350 gram.
De Altis die de 350 Wm bewaakt heeft nog nooit de motor uitgeschakeld. Dat komt omdat de Elektro Fosa zonder ballast met ca. 12 seconden al een prima hoogte heeft bereikt en ik zelf de motor uitschakel. De starthoogte zal met ballast anders zijn. Lager. Dat wil ik nu ook wel eens weten. Heeft dat extra gewicht zo'n invloed op de starthoogte dat je graag de volledige 350 Wm gebruikt?
King's Scale
In mijn zoektocht naar een mooie zwaartepuntweger kwam ik uit bij de King's Scale. Aan te schaffen bij Zeller Modellbau. Bij deze zaak had ik al eens eerder een bestelling geplaatst en komt op mij goed over. Ik meld er direct bij dat ik er niet door wordt gesponsord.
Het grote voordeel van deze King's Scale weger is dat je model niet meer hoeft te balanceren op 2 steunpuntjes naast de romp. Steunpuntjes die ook nog wel eens een deuk achterlaten in de vleugel. Het model ligt op deze weger stabiel op 4 met kurk beklede steunpuntjes. Ik heb het kleinste type aangeschaft. Deze is ruim toereikend voor mijn modellen.
Bij een vleugelkoorde kleiner dan 175 mm heb je een bijgeleverd hulpmiddeltje nodig. Heb ik nog niet nodig gehad, maar geeft aan dat je ook kleine modellen kunt wegen.
Het apparaat meet op de tiende millimeter nauwkeurig waar je best nerveus van kan worden, want er gebeurt vanalles als je alleen maar een hoogteloggertje van 5 gram toevoegt in de neus van je model. Ik heb daar nooit bij stilgestaan, maar zoiets heeft serieuze gevolgen. Als je verschuiven van het zwaartepunt van 2 mm serieus vindt tenminste.
Ik had natuurlijk een mooie "unbox video" kunnen maken, maar dat is veel te modern voor mij. Hier dus alleen de foto's.
Het apparaat doet wat je verwacht. Er valt niet meer over te vertellen. Kritische noot nog wel: Er had best even een bouwinstructie bijgevoegd kunnen worden. Natuurlijk staat de pdf ook ergens op het grote interweb, maar toch. En ik vraag me af hoe lang de 9 Volt batterij (meegeleverd) meegaat. Na een avondje wegen is de spanning nog maar 8 Volt.
De oude weger kan met pensioen. Deze paste ik 20 jaar lang toe en is dus onbetrouwbaar en onhandig. Misschien gaan mijn modellen vanaf nu wel beter vliegen.
Gereedschapskoffer
Inmiddels zo'n 30 jaar gaat heel trouw mijn goedkope Praxis gereedschapskoffertje mee als ik met modelvliegtuigen naar een vliegveld ga. Niets bijzonders verder. Doen de meeste modelvliegers. In dit koffertje ongeveer alles om een model te kunnen bouwen en repareren. Bouwen doe je op een vliegveld natuurlijk niet. Hoewel...op het modelvliegkamp tijdens een regenachtige dag in de tent toch wel. Maar dat is al weer even geleden.
Waarom nu dit verhaal? Nou, het koffertje begon oud te worden. Met name de staande vakken en hoesjes waar je het gereedschap insteekt vielen uit elkaar. Omdat het koffertje een handige afmeting heeft en omdat ik er gewoon aan gehecht ben heb ik nagedacht over levensduurverlenging. Lijkt mijn werk wel.
De simpele goedkope staande kartonnen delen heb ik vervangen door 5 mm dun MDF. Ik had het plan om de schoenmaker in het dorp te vragen om van leer iets van een vakkensysteem te maken. Dat zag hij echter niet zitten. Wel bood hij een soort nepleren band met een breedte van 14 cm aan waar ik dan zelf iets mee kon uitvoeren. Aangezien deze band 3 Euro per strekkende meter kost heb ik 2 meter meegenomen om eens te proberen.
Ik had bedacht om de band te weven. Met een decoupeerzaag heb ik snedes gemaakt. De posities van de snedes heb ik bepaald door het gereedschap eerst op het MDF te leggen en de beste plek te kiezen. Om de decoupeerzaag toegang (doorgang) te bieden heb ik met een 2,0 mm boortje iets van 5 gaatjes vlak naast elkaar geboord. Daar zakt het zaagje zo doorheen waarna je de machine aan kunt zetten.
Ik vind het resultaat best goed gelukt. Goedkoop en zelf te bepalen. Het koffertje is nu beter dan ooit.
Snippermiddag goed besteed
23 augustus was te mooi om te werken. Een puur uurtjes verlof paste nog wel in de agenda. Windkracht 2 met mooie thermiekwolken. Dat zijn omstandigheden voor de Maxa F3J. De startlijn van 50 meter nylon en 25 meter Simprop 11 mm elastiek paste met de Zuid-West windrichting perfect op het veld.
Pas de 9e start kon ik de Maxa omhoogcirkelen in thermiek. Op lage hoogte was thermiek vinden en benutten lastig vandaag. Starten in of nabij thermiek was daarom handig.
Later op de dag leek de thermiek in kracht toe te nemen. Tijdens één vlucht steeg de Maxa ongeveer 2 minuten met bijna 3 m/s. Dat ziet er uit als omhoogvallen. De Maxa overtrekken is dan bijna niet mogelijk. Als een kurkentrekker omhoog.
Dit soort vluchten zijn altijd leuk. 20 minuten vechten met de natuur. Niet hoog maar wel leuk. Zou wel eens interessant zijn om het aantal rondjes dat je cirkelt bij te houden. Voor mijn gevoel honderden.
De rest zat er zo bij. Dat lukt mij niet. Het zou helpen als zo'n stoel kan draaien als een bureaustoel. Thermiek verplaatst zich immers.
De Stork uit 1997
In 1999 kreeg ik een tweedehands Stork 1 in bezit. Twee jaar oud en prima om nog wedstrijden mee te vliegen. Dat heb ik toen ook gedaan. Verschillende F3J NK wedstrijden heb ik ermee gewonnen. Inmiddels is de Stork 1 vleugel voorzien van de derde romp. De eerste romp zien we maar als een foutje. De tweede romp was van een Starlight 2000. En nu de derde romp van een Maxa. Steeds iets lichter en beter.
3 september was er weinig wind en veel thermiek. Prima dag voor dit model. Ik had al een jaar niet meer met de StorMax (zo staat het model in mijn zender) gevlogen. Wat is het toch een prettig model om mee te vliegen. Het vliegt zeer traag vergeleken met bijvoorbeeld een Maxa. maar dat is erg ontspannend. Overtrekken lukt veel minder eenvoudig dan bij de Maxa. Alle stuurbewegingen lijken zich vertraagd af te spelen.
Door weinig wind in combinatie met een korte startlijn waren de starthoogtes slechts 40 meter. Maar dat was vandaag genoeg om een paar keer "weg te cirkelen". Hieronder de mooiste vlucht van ruim 30 minuten.
De Fosa Lift hellingproof maken
15 oktober Herfstvakantie begint morgen. We vertoeven wederom op ons bekende waddeneiland waar hellingvliegen goed mogelijk is. Als de wind uit de goede richting komt tenminste. De voorspelling is ongunstig, maar daar hou ik geen rekening mee.
Al twee jaar gaat de Radical Pro mee naar hellingen. Dit model past prettig in een kleine transportkist onder alle bagage in de auto. Omdat ik lekker aan het vliegen ben met de Radical Pro F3G, kun je hier meer over lezen, en ik te lui ben om de V-staart over te zetten van de F3G romp naar de F3B romp heb ik besloten de Fosa Lift mee te nemen. Ook weer eens wat anders.
Met de Fosa Lift heb ik nog nooit op een helling gevlogen. Met F3B vliegen vloog de Fosa Lift altijd harder en kritischer dan de Radical Pro, dus ik ben benieuwd. Omdat ik de vorige keer besloten heb om met de zenderinstellingen onderscheid te maken in F3B en F3F (hellingvliegen) heb ik het F3B programma gekopieerd en voor F3F aangepast.
Met F3B gebruik ik 7 vliegfasen. Met F3F nu 4.
Hier wat kort door de bocht:
F3B: 1 - Start 1 (flaps extra diep en tikkie down voor de eerste 30 hoogtemeters) 2 - Start 2 (flaps gelijk aan ailerons positief en hoogteroer meestal neutraal afh. van de omstandigheden) 3 - Cruise (Alles neutraal en ongemixed. Optioneel richtingroer te koppelen aan ailerons voor afstandstaak) 4 - Landing (Alles neutraal, uitslagen overal maximaal en alles meegemixed) 5 - Thermiek 1 (Flaps en ailerons iets positief, snapflap/ailerons, richtingroer 50% gekoppeld) 6 - Thermiek 2 (Alles meer dan Thermiek 1) 7 - Speed (Flaps/ ailerons negatief, flaps voor een deel gekoppeld aan ailerons, hoogteroeruitslag kleiner, snapflap, vliegfase speed overruled alle andere vliegfasen)
In alle standen is butterfly ingesteld.
F3F: 1 - Rustig (Startfase / rustige omstandigheden, alles neutraal met relatief grote uitslagen, flaps voor een deel gekoppeld aan ailerons, snapflap en richtingroer deels meegemixed met ailerons). 2 - Harder (alles neutraal, iets kleinere uitlsagen op hoogteroer, minder richtingroer meegemixed, verder gelijk aan Fase 1). 3 - Speed (Gelijk aan speed bij F3B) 4 - Landing (Gelijk aan landing F3B)
Het voordeel van het verwijderen van enkele F3B vliegfasen is dat je je ook niet kunt vergissen. Less is more.
Vorige keren vloog ik de Radical Pro zonder ballast. Het ging me niet om de snelheid, maar om lekker vliegen. Daar denk ik nu anders over, dus ik heb met mijn nieuwe zwaartepuntbepaler gekeken wat met het zwaartepunt gebeurt als ik ballast toevoeg. Dat was maar goed ook, want het zwaartepunt kan flink verschuiven als je niet oplet.
Ik ben niet van plan om alle ballastopties te benutten. Twee opties zijn voor mij voor nu even voldoende.
Zonder ballast. Zwaartepunt zoals als laatste gevlogen.
Met ruim 800 gram ballast. Vleugel vol met messingblokken. Op de staart moet 3 gram om het zwaartepunt op 102 mm te krijgen.
Met ca. 1100 gram ballast een vlieggewicht van 3318 gram. 300 gram extra door 4 van de 8 blokken messing in de romp symmetrisch te plaatsen (2-4-2) met behulp van balsa vulblokken. Het zwaartepunt komt daardoor verrassend goed uit. Zonder de 3 gram op de staart dus.
Met nog eens 4 blokken messing (0-8-0) in de romp is 300 gram toe te voegen. Dan zou het gewicht rond 3600 gram uitkomen. Dat lijkt heel veel, maar de Fosa Lift heeft een spanwijdte van 3,24 meter en een vleugeloppervlak van 58,5 vierkante decimeter.
Zonder ballast: 38,5 gram / dm2 Met 800 gram: 52,2 gram / dm2 Met 1100 gram: 56,8 gram / dm2 Met 1400 gram: 61,9 gram / dm2
De Fosa Lift beschikt over 2 vleugelverbinders. Daar zitten 8 holle ruimtes in die gevuld kunnen worden met rondstaal 8 mm. Deze pennen wegen 65 gram per stuk. Ik heb ze gemaakt, maar volgens mij nog nooit gebruikt.
8 x 65 gram = 520 gram.
Het maximaal toegestane vlieggewicht voor F3B en F3F voor de Fosa Lift is 4387,5 gram. Daarmee voldoe je volgens reglement aan de maximale 75 gram / dm2. Dus:
Met 1920 gram ballast en daarmee een maximaal haalbaar vlieggewicht van 4165 gram: 71,2 gram / dm2. Uiteraard zou met ander materiaal dan staal en messing het vlieggewicht nog hoger gemaakt kunnen worden, maar die behoefte heb ik nog nooit gehad.
Nu wachten op goede wind.
Boring Soaring
16 oktober De weersvoorspelling zag er slecht uit voor deze week van de herfstvakantie. Bij aankomst vandaag was het echter rustig en mooi weer. Windkracht 1 - 2 uit het noorden. De rest van de week zou dat 5 - 6 Beaufort uit het oosten worden. Een oostelijke windrichting is de enige windrichting waarmee je op Ameland niet kunt hellingvliegen. En windkracht 5 - 6 is me ook wat te gortig, zelfs uit de goede richting.
Na aankomst meteen naar het duin gereden natuurlijk. Waarschijnlijk de enige kans om te vliegen deze week. Ballast was niet nodig. Sterker nog, het lukte met een "lege" Fosa Lift nog net om in de lucht te blijven.
Ik heb er een film van gemaakt, maar enkele foto's volstaan. Laat ik het WWW niet met een saaie film vervuilen.
Ik heb de Fosa Lift op het duin met deze omstandigheden niet goed kunnen beoordelen, maar mijn voorzichtige conclusie is dat dit model minder geschikt is voor hellingvliegen (F3F) dan voor F3B. Of het door de spanwijdte van 3,24 meter komt of door iets anders weet ik niet, maar het model vliegt log. Net als de Crossfire. Ook groter dan 3 meter.
Met log bedoel ik dat het ongeveer 2 seconden duurt voordat een halve rol gemaakt is met de Fosa Lift. De vliegsnelheden waren ook niet hoog, maar dan nog. Een traag reagerend model vind ik op de helling niet handig. De uitslagen op ailerons en flaps heb ik maximaal ingesteld om te kunnen rollen, maar dat lijkt voor mijn gevoel nog te weinig. Wat niet helpt is de RDS aansturing waardoor grotere uitslagen ook niet mogelijk zijn.
Ik heb later wel bedacht dat ik een "omgekeerde exponentiele" sturing ga programmeren. Om eens te proberen. D.w.z. dat de uitslagen op ailerons en flaps al snel groter worden in het eerste gedeelte van de knuppelweg. Niet overdreven, het moet wel vliegbaar blijven. Zie voorbeeld hieronder.
De rechte lijn is proportioneel. De rode gebogen lijn de standaard expo-instelling. Dit heb ik zelfs slechts één keer toegepast op het hoogteroer in "speed-mode" bij een onrustig F3B model. Ik weet niet meer welk model dat was. Ik ben verder geen fan van "expo". Ik heb met "expo" het gevoel dat een model onvoorspelbaar wordt. Maar met Jeti kun je zelf de curve tekenen i.p.v. een percentage opgeven zoals dat in mijn eerdere zenders ging. Wellicht scheelt dat. De groene lijn wil ik eens proberen bij de, in dit geval, traag reagerende Fosa Lift.
Plakband
6 november 2023 Al weken slecht weer dus je moet wat. Ik maak al zeker 25 jaar gebruik van isolatietape om vleugels aan de romp te bevestigen of om tipdelen aan middendelen te plakken. Bij recreatief gebruik doe ik dat alleen lui aan de bovenzijde van de vleugel. Op wedstrijden (ooit) netjes aerodynamisch rondom. Deze isolatietape is verkrijgbaar in verschillende kleurtjes en omdat het oog ook wat wil heb ik in mijn trouwe koffertje verschillende kleuren zodat ik telkens als een soort mode-ontwerper op het veld de modellen sta te monteren.
Al een tijdje stoor ik me er aan dat de romp tegenwoordig vaak een andere kleur heeft dan de vleugels. Welke kleur tape neem je dan? Wat je ook kiest, je ziet het direct. Ik kan natuurlijk gewoon kantoorboekhandeltape nemen, maar dat is me te dun, te kwetsbaar en scheurt te snel bij lostrekken. Bovendien rekt het niet wat nou juist handig is van isolatietape bij een beetje 3D vorm als je rondom wil tapen.
Dus toen de regen met bakken uit de lucht kwam en de kleur zwart op was ben ik een speurtocht gestart naar transparante isolatietape. Dat zou er toch ook moeten zijn? Dat werd nog best een zoektocht, want ik had eisen.
Wat ik altijd gebruik is kennelijk 0,12 mm dik. Heet Tesaflex en is in meerdere kleuren, breedtes en lengten verkrijgbaar. Zoals je kunt zien in de afbeelding moet je zo'n rolletje tape niet in het gras o.i.d. laten vallen, want de zijkant plakt ook en juist op de kleur wit zie je dan allemaal vuil. Maar goed rond de 0,12 mm dikke tape zocht ik dus. De Tesaflex is 20 mm breed wat vrij breed is voor de toepassing. 15 mm zou beter zijn.
Gewone kantoorboekhandeltape is 0,04 mm dik. Rekt niet en scheurt snel. Bovendien haat ik het afrolgeluid.
Dan heb je ook nog Scotch tape. Gebruik dat nooit! Dit scheurt veel te snel wat je een model kan kosten. En omdat het snel scheurt ben je met een beetje pech lang bezig om kleine stukjes los te peuteren. Tijdens F3B en F3G wedstrijden moet je snel de tape los kunnen halen en opnieuw aan kunnen brengen als je ballast in de vleugel toe wil voegen of juist uit wil nemen. Het is dan handig als de tape gewoon een dagje meegaat zonder dat het wegwaait. Scotch tape is vast ergens handig voor. Ik heb die toepassing nog niet ontdekt. Ik weet ook niet waarom ik in bezit ben van die tape.
Uiteindelijk ben ik op het WWW uitgekomen bij isolatietape van HellermannTyton. Ik zeg er maar weer bij dat ik niet gesponsord wordt. Deze tape is 15 mm breed met 10 meter op een rol. Ruikt naar opblaaszwembad, dus zal inderdaad wel PVC zijn. Bijna net zo dik als mijn vertrouwde Tesaflex, maar veel goedkoper met 1 Euro per rolletje.
6 weken na de bestelling was ik de blije bezitter van 100 meter transparante PVC tape. Even een berekening: 2x 25 cm dus 0,5 meter per vliegdag. 200 vliegdagen met 10 rolletjes. Zodra ik met pensioen ben hoop ik 10 rolletjes per jaar te verbruiken. Mooi afscheidscadeau van de werkgever eigenlijk. Als ze maar niet denken dat ik dan blijf plakken.
Ik kan wel aanraden de tape niet ergens neer te gooien, maar om de rolletjes netjes in een zakje te doen. De zijkanten plakken namelijk ook.
Eerste vluchtjes met de Fosa Lift F3G
12 november Eindelijk een dag zonder regen. Nou ja, niet helemaal. 's Ochtends regende het nog. Weken geleden voor het laatst gevlogen. Vandaag wilde ik eens zien wat het verschil is tussen de Fosa F3G en de Fosa Lift F3G.
Ik had daar een nieuw onderwerp voor aan kunnen maken, zoals met de Radical Pro F3G, maar omdat dit een beetje hetzelfde laken een pak is zet ik het verhaal maar hier.
Uiteraard gestart met een reikwijdtetest en een controle van de failsafe-instelling. Dat verliep goed. De eerste start niet te hoog (166,6 meter) om goed te kunnen zien hoe het model vliegt. Dat zag er prima uit. Ik heb alleen het hoogteroer een beetje getrimd in de verschillende vliegfasen. Dat zijn er tegenwoordig 7.
De tweede start lekker hoog (325,9 meter zonder de volledige toegestane 345 Wm te hebben verbruikt) om een poging te doen de 10 minuten te halen. Dat is niet gelukt. Gestrand bij 476 seconden met een daalsnelheid van maar liefst 0,7 m/s. Dat is bijna het dubbele van wat gangbaar is (0,4 m/s). Zo slecht waren de omstandigheden dus wel.
Daarna volgde vier afstandsvluchtjes en vier speedvluchtjes. Dat was allemaal niet om over naar huis te schrijven. Na de eerste speedvlucht heb ik het zwaartepunt naar achter verschoven. Thuis op de zwaartepuntweger bleek dat 0,8 mm te zijn. Dat is kennelijk de verschuiving die je krijgt door 3 gram extra op de staart te plakken. En kennelijk ook het verschil tussen vanzelf duiken en prettig rechtuit knallen zonder al te veel te hoeven corrigeren.
Ik ben na 10 vluchtjes (voorzichtig) meer tevreden over de Fosa Lift dan de Fosa. En dat vermoeden had ik eigenlijk al. De Fosa Lift F3G vliegt iets rustiger dan de Fosa. Helaas beiden niet zo prettig als de Radical Pro.
Tijdens de 4 afstandsvluchtjes en de vier speedvluchtjes heb ik met dezelfde ballast gevlogen. Totaal vlieggewicht van 3280 gram. De F5J starthoogtes na volledig verbruik van 345 Wm hierbij: 328, 318, 328, 324, 345, 328, 335 en 304. Gemiddeld 326 meter.
Het was vandaag koud op het veld met ca. 8 graden Celsius. Ik heb besloten een "warmtekoffertje" te gaan maken. Niet om hogere starts te kunnen maken, want die zijn met 350 Wm al illegaal, maar om consistentie in de accuprestaties te krijgen en de levensduur te vergroten. Bovendien leuk om te maken.
Oja, landen op een nat veld is grappig. Deed me denken aan de landingen in de Soester Duinen waar je ook een spoor van minstens 10 - 15 meter in het zand kan trekken. We hebben daar in het verleden uit verveling nog wedstrijdjes van gemaakt. Landen na aanduiken. Niet zonder risico.
|
