De Radical Pro
In augustus 2009 heb ik de Radical Pro besteld bij Martin Webershock. De levertijd zou ongeveer 7 maanden zijn. Eind juni 2010 kreeg ik van Martin het bericht dat het kleurenpatroon op de vleugels mislukt was.
Seizoen 2010 was al bijna voorbij en ik was bezig met een verhuizing. Een model van 2000,- Euro moet gewoon in orde zijn vind ik. Ik heb dus gevraagd of Martin één nieuwe vleugelhelft kon maken. Dan zou het goed zijn. Vanwege ouderschapsverlof was het niet mogelijk om op korte termijn een nieuwe helft te maken. Ik moest rekenen op half september. En dat klopte ook. Vond wel jammer dat dit foutje niet even snel rechtgezet kon worden. Maar goed, tijdens het verhuizen kreeg ik er een pakket bij. Een pakket met daarin een supermachine gemaakt door een van de beste F3B vliegers ter wereld.
Door de winter en de verhuizing was ik pas in maart 2011 in staat om de eerste vlucht te maken. En dat is altijd spannend zo'n eerste vlucht. Helemaal omdat ik vanaf nu met 2,4 GHz vlieg. Deze frequentie heb ik eerst uitgeprobeerd met een Spirit van Great Planes. De testresultaten met het nieuwe Weatronic systeem waren verbluffend goed. Ik hoef me vanaf nu geen zorgen meer te maken om het toenemend aantal wildvliegers in de Soester polder.
Waar ik me ook geen zorgen over hoef te maken is het vleugeloppervlak. Ik heb variant 3 gekozen. Ik hoor u denken; variant variant variant?
Variant 1: De vleugel gaat ongeveer 100 - 150 starts mee. Dat wil niet zeggen dat de boel breekt tijdens de 151e start, maar wel dat de "huid" van de vleugel gaat rimpelen en slecht wordt. Deze variant van de Radical (geldt voor alle F3B modellen) weegt slechts 1800 gram is is eigenlijk alleen weggelegd voor de echte wedstrijd-diehards die of gesponsord worden of een dikke portemonnee hebben. Er is flink bespaard op epoxy en koolstof om om 8.00 uur 's ochtends ook nog de 10.00 minuten vol te vliegen met dit snelle vleugelprofiel.
Variant 2: Dit is de standaard versie. Die 90% aanschaft. Weegt ca. 2150 gram en gaat meestal 2 seizoenen (ca 250 starts) "rimpelvrij" mee. Na 2 seizoenen moet je dus rekening gaan houden met onvolkomenheden in het oppervlak.
Variant 3: Dit is de "heavy duty" versie. Weegt 2350 gram en kan jaren mee. Ik heb er op zich geen problemen mee om om de 2 jaar een nieuw model aan te schaffen, maar voor recreatief gebruik (hellingvliegen) wil ik er ook nog jaren plezier van hebben. Bovendien is een gaaf model makkelijker door te verkopen dan en rimpellaar. Bij F3B heb je bij 2 van de 3 taken toch ballast nodig. Dus dan zou je alleen bij de duurtaak een voordeel hebben. Nu is juist die duurtaak mijn sterke punt. M.a.w. ik kan de extra 200 gram redelijk compenseren met mijn vliegstijl. Maar als je er voor gaat en je wil op internationale wedstrijden om 8.00 uur 's ochtend winnen moet je deze variant niet hebben.
Teamtrainingen op vliegbasis Woensdrecht. Op 10 april, 1 mei en ergens in juni hebben we met 5 man op vliegbasis Woensdrecht getraint. Daaraan voorafgaand heb ik zelf nog flink wat starts gemaakt om de Radical in te stellen. Mijn instellingen komen voor geen meter overeen met de opgegeven waarden van Martin Weberschock. Kan op zich wel kloppen omdat ik zelf gewend ben aan zo klein mogelijke roeruitslagen.
Wat ik niet gewend was, maar dankzij een tip van teamgenoot Ben anders geprogrammeerd heb, was het uitschakelen van de "snapflap" tijdens de start. Verder vond ik het wel grappig om vast te stellen dat sinds 2005 alles zo ongeveer 10% beter geworden was. Door een tijdelijke onderbreking ben ik er 4 jaar tussenuit geweest. Ik vergelijk dan de starthoogten, vliegtijd bij de duurtaak, het aantal rakken op afstand en de tijden van de speedvluchten met de prestaties van de Caracho 3000 en de Crossfire. Vooral aan de hogere snelheden moest ik wennen. Dat geldt ook voor de snelheid tijdens de duurtaak.
Het afstellen voor de duurtaak heeft voor mij het meeste tijd gekost. Bovendien zit ik op dit moment op het uiterste kunnen van een Multiplex 3010 zender. Ik beschik niet over 2 startstanden. Ik kom handmatig een end, maar daarmee is de correctie (middenstand bewust verschuiven) met het hoogteroer tijdens de start niet mogelijk. De gedachte bij de start is als volgt: De eerste 30 meter (hoogte) start je met 0,5 tot 1 mm hoogteroer omlaag en de flaps en rolroeren relatief diep. Na die ca. 30 meter hoogte schakel je over naar stand 2. Daarmee zet je je hoogteroer juist een tikkie omhoog (ca. 0,5mm) en de flaps en rolroeren wat minder ver omlaag / positief.
Hieronder staan 5 afbeeldingen van de modellen van mijn teamgenoten. Wat mij opviel is dat de afwerking van de Radical Pro slordig te noemen is vergeleken bij de andere modellen. Dat zou toch niet mogen gezien de prijs van dit model.
De trainingen zelf gingen voor Ben, Robert en mij redelijk gelijkwaardig. Jan en Eric worstelen nog wel wat, maar er was een stijgende lijn zichtbaar. En dat is dus goed. Om de afstands- en speedtaak te trainen hebben we de rakken van Ben en de nauwkeurige 150 meter lijn / toeterkabel van mij. Een paar speedtijden: Sander:
17.4, 17.7 15.9, 16.2, 15.9, 16.6, 15.6 Nog een paar foto's van de modellen van teammaten.
Robert Hermans had zijn Cyril meegebracht:
Ben Ros was voorzien van een Fosa:
Eric Velthuizen had de "oude bekende" Cobra meegenomen:
Jan van Laak zet de Victor in:
En ik mijn Radical Pro:
Aan het einde van de dag konden Jan en Eric nog een vluchtje maken met de ASK21. De start van een F3B model, gezien vanuit een mandragende zwever, schijnt er klein, maar spectaculair uit te zien.
Ooit was ik in het bezit van een 3,2 meter versie van de Rippin ASK21. Ik wist niet hoe gauw ik er weer vanaf moest. De romp laat zich het beste omschrijven als een remklep. Verder vliegt het model super instabiel vanwege de korte staartboom. Lang leve F3B modellen dus.
16 mei de 1e wedstrijd in Swalmen Zondag 16 mei werd de eerste wedstrijd van dit jaar traditiegetrouw georganiseerd door Modelvliegclub "De Stootkop" in Swalmen. Het weer werkte niet echt mee. Af en toe regen en veel wind. Maar toch ook wel een zonnetje waardoor de wedstrijd wel gewoon door ging. Veel wind en het veld in Swalmen is geen gelukkige combinatie. Dat weet iedereen inmiddels. Het veld is relatief klein en is rondom voorzien van hoge bomen. Hierdoor is het erg turbulent.
Helaas werd het voor ongeveer 10 van de 16 deelnemers een droevige dag. Veel modellen zijn gesneuveld of beschadigd. Een mid-air tijdens de afstandstaak of te weinig concentratie tijdens de speedtaak valt de wind niet te verwijten. Eigenlijk kun je de wind nooit de schuld geven. Het is alleen (extra) lastig om met veel turbulentie te vliegen. Het nadeel van alle schade was wel dat we uiteindelijk niet 2 volledige ronden hebben gevlogen. We zijn aan 1 duurtaak niet toegekomen. Die wordt de volgende wedstrijd ingehaald.
Bij het optellen van de punten aan het einde van de dag is wat fout gegaan. Hierdoor stond Ben Ros per abuis op de 3e plaats i.p.v. Ronald Boerman. Een foto van het podium ontbreekt dus, maar de score niet. Zie hieronder.
28 september de 2e wedstrijd in Winterswijk
Zondag 28 september was de tweede en laatste wedstrijd van dit seizoen. Er zouden 3 wedstrijden gevlogen worden dit jaar. Tussen 16 mei en 28 september zijn 2 wedstrijddagen afgelast. In Winterswijk was het gelukkig mogelijk om de dag te verplaatsen. Het was / is een slechte zomer dit jaar, maar in Winterswijk was het vandaag een schitterende dag. We begonnen met een inhaalronde (duurtaak) van de vorige wedstrijd in Swalmen.
Voor mijzelf was het 2x spannend tijdens de afstandstaak. Beide keren startte ik als eerste en belande beide keren in een forse thermiekbel. In deze bellen heb ik gewacht op de concurrentie. Dat is trouwens altijd een afweging. Je kunt heen en weer "raggen" in de thermiek, maar je kunt ook eerst hoogte winnen. Beide keren was ik "te licht" om hard te vliegen in een bel dus koos ik ervoor om met ca. 100 meter hoogteverschil van start te gaan tegelijk met de 2 concurrenten. Die tactiek bleek uitstekend te werken totdat mijn Radical Pro door een jurylid werd gemist bij een rak. Het signaal bleef daardoor uit waardoor er een reflight aan te pas moest komen.
Meer geluk had ik tijdens de 2e speedtaak. Ik mocht als eerste van start. Het "voelde" niet verkeerd, voor zover ik dat als super amateur meteoroloog kan beoordelen. In overleg met mijn coach Robert besloot ik niet te wachten en om direct te starten. Dat bleek een goede keus, want het gebied was inderdaad goed. Lekker spanning op de lijn, een aardige starthoogte gezien de dwarswind en een prima tempo tijdens de vlucht. 16,6 seconden bleek uiteindelijk goed voor 1000 punten. Omdat de duurtaak en de afstandstaak ook al met 1000 punten werden afgerond was dit mijn eerste 3x 1000 in één ronde. Al met al een succes te noemen. Helemaal omdat ik aan het eind van de dag op een stevige 3e plek eindigde.
Ik had wel een leermomentje vandaag. Ik maakte voor de duurtaak in de 3e ronde een slechte start. Dat heeft me uiteindelijk 115 punten gekost. Er was namelijk geen thermiek waardoor de lage starthoogte me de das omgedaan heeft. Omdat er nog tijd genoeg was om een herstart te maken is dat wel zonde. Te meer omdat het verschil dit jaar tussen de nummer 4 (ik) en de nummer 3 Ronald maar 18 punten is. Overigens kan ik er goed mee leven. Ronald heeft zich sterk ontwikkeld de laatste jaren, vliegt beide dagen in de top mee en heeft in Swalmen een model verloren. Mijn doel voor dit jaar was om bij de eerste 6 te eindigen. Ik nam daarbij het aantal trainingsuren en een gat van 4 jaar mee. Dan heb ik met een uiteindelijke 4e plek in 2011 natuurlijk geen reden om te klagen.
Dan nog even iets ingewikkelds. Omdat we in Winterswijk de inhaalronde van Swalmen eerder dit jaar meetellen ben ik op de 3e plek geëindigd vandaag. Zie hier:
De ronden 3 en 4 los meegeteld eindig ik als 6e vandaag:
De einduitslag van 2011
Omdat we maar 2 wedstrijden hebben gevlogen is er geen schrapronde. Er volgt daarom een discussie over het aantal wedstrijden, want alle deelnemers zijn het er wel over eens dat 2 te weinig is. De wedstrijdcommissie heeft daarom een oproep gedaan om met ideeën te komen. Deze ideeën zullen besproken worden tijdens de jaarvergadering op 22 januari 2012.
Eric heeft aangegeven dat hij niet verder wil met F3B. Veel pech met zijn Cobra is bepalend geweest voor deze beslissing. Ik wil Eric bij deze nogmaals hartelijk danken voor zijn inzet voor het team.
Team Aeolus op de 2e plek:
|
