Individuele trainingen en zenderperikelen
De Radical Pro moest dit jaar even wachten tot ik uitgeschaatst was. Op 11 maart konden de eerste vluchtjes weer gemaakt worden. Op een of andere manier is het een traditie geworden dat het me lukt om met de eerste vlucht van het jaar altijd 10.00 minuten met een goede doellanding te maken. Dat is bemoedigend.
Alleen, zonder hulp, vliegen is altijd een beetje behelpen omdat je je model zelf moet starten. Gelukkig krijgen we bij ons op de club steeds meer interesse in wedstrijdvliegen. Wie weet dat daar nog eens wat uitkomt.
Al een aantal trainingen ben ik aan het experimenteren met startstanden van de Radical Pro. Met die nieuwe modellen van tegenwoordig gaat dat allemaal wat anders dan ik gewend was. Met mijn MPX 3010 zender mis ik, zoals in 2011 al gezegd, de mogelijkheid om te schakelen tijdens de start. Met een 3010 kun je schakelen tussen 3 vliegfasen. Bij mij is dat 1) Start/Speed, 2) Neutraal/Afstand en 3) Thermiek/Landen. Daarmee zijn de vliegfasen bepaald en mis ik dus een 4e: Start-1. Nu is er met wat omwegen wel wat mogelijk, maar dat is eigenlijk niet handig.
Behalve de 3-standen-vliegfase-schakelaar heb ik nog 3x 2-standen-schakelaars. Eén om in vliegfase 2) Neutraal/Afstand het richtingroer te koppelen aan de rolroeren (geen 100%, maar 50%). De gedachte hierachter is dat als het tijdens de afstandstaak wat harder gaat ik de mogelijkheid heb om de koppeling tussen richtingroer en rolroeren uit te schakelen. Hoe harder je gaat vliegen, hoe minder de behoefte aan sturen met het richtingroer.
In vliegfase 1) Start/Speed kan ik niet kiezen en is er gewoon geen koppeling tussen rolroeren en richtingroer en in vliegfase 3) Thermiek kan ik ook niet kiezen en is er juist wel een vaste koppeling tussen rolroeren en richtingroer. Begint de afstandstaak op een speedtaak te lijken dan vlieg ik in vliegfase 1. De 2e 2-standen schakelaar gebruik ik sindskort. Dit heb ik hier al omschreven. In het kort: Tijdens de start wil ik niet dat de flaps en rolroeren gekoppeld zijn aan het hoogteroer (Snapflap). Na de start juist wel. In alle vliegfasen. Hoewel in vliegfase 1 alleen de flaps mee gaan met het hoogteroer en in vliegfasen 2 en 3 ook de rolroeren met het hoogteroer. Dat is gedaan uit veiligheid. De 3e 2-standen schakelaar is voor de stopwatch. De 3010 telt met piepjes netjes af naar 0 seconden. Dat is handig om doellandingen te oefenen.
Ik ga me dus komend seizoen eens oriënteren in de zenders die wel kunnen wat ik wil. De keus is al wel gevallen op Graupner. Gewoon, omdat alle F3B vliegers daar anno 2012 mee vliegen. Ik ga het wiel niet opnieuw uitvinden. Waar je dan verder nog uit kunt kiezen is een handzender (MX 24), een "normale"zender (MC 32) en het 2,4 GHz systeem. Op mijn 3010 zit nu een 2,4 GHz systeem van Weatronic. Ik vind dat allemaal maar houtje touwtje. Het werkt perfect en ik vertrouw het systeem volledig, maar het is duidelijk een tussenstap met zo'n ombouwset. Liever zie ik iets dat in de zender geïntegreerd is.
Weatronic beloofd al 2 jaar dat zij een zender op de markt gaan brengen waarbij hun systeem natuurlijk geïntegreerd is. Voorlopig zie ik nog niks. Bovendien zal die zender dan eerst zijn sporen moeten verdienen. Graupner kan sindskort geleverd worden met het HOTT 2,4 GHz systeem. Dat is relatief nieuw, net als de MC 32 zelf. Op de MC 32 past ook een Weatronic set, maar dat is eigenlijk geen gezicht (zie afbeelding hieronder) en blijft naar mijn mening een tussenstap.
De Graupner MC 32:
De Graupner MX-24: (handig bij handlaunchen)
De Graupner MC-32 met een Weatronic systeem:
De Graupner MX-24 met een Weatronic systeem:
Wat ik sowieso mis bij al die 2,4 GHz systemen, en ook bij de MC-32 en de MX-24, is een lange antenne of de mogelijkheid om een stok met een "wimpel" zoals hieronder kan bevestigen. Die "wimpel" geeft altijd, gegarandeerd en met succes, aan waar de thermiek zich naartoe verplaatst. Ik kan niet vliegen zonder:
Hoe doet ie dat dan? Nou zo:
Houtje touwtje? Ja:
Hoe zit die vlaggemast dan vast? Nou zo: (De vliegerstok zit gewoon los op de bout, dat gaat goed)
Teamtrainingen in Woensdrecht
Op zondag 1 april hebben we als team getraind op vliegbasis Woensdrecht. Alle 4 hebben we 2x afstand en 14x speed gevlogen. Ben en Robert vliegen nu beiden met een Fosa Lift. Dat is versie 2 van de Fosa. Een bredere koorde en een langere romp. Ik blijf me nog wel verbazen over de V-staart die een hoek van 90 graden maakt. Er stond een lekker briesje en af en toe kwam een thermiekbel voorbij. De snelste speedtijd was 15,8.
Dankzij Eric hadden we iemand die kon toeteren bij basis B. Wat het speedvliegen lastig maakte was de koers die gevlogen moest worden. Die koers was anders dan de hoek van de startbaan, de startlijnen en de bosrand.
Voor alle zekerheid hebben we alle lieren nog eens gecontroleerd op de weerstand van het circuit. Bij sommige lieren moest wat met het kantal geschoven worden.
Extreem handig: Een brommertje van Ben. 2 lijnen zijn nu binnen één minuut opgehaald. We hadden 6 lieren neergezet waarbij we rekening gehouden hebben met een "brommerpaadje".
We hebben ook nog wat kapot gemaakt. Aan de oranje lijnen van EMC Vega, de Megaline kan ik nog niet wennen. Ik vond de acceleratie wat matig. Wat futloos en sompig. Ik kan me voorstellen dat deze oranje lijn bij windstil weer of bij rugwind beter presteert dan de blauwe Speedline van dezelfde leverancier. De rek van de oranje lijn is ca. 2x zo groot als die van de blauwe lijn.
Zender instellingen
Ik kan het mij permitteren om deze lente tussen 2 werkgevers in wat vaker te vliegen ;-) Er is een veldje in de buurt waar ik geen rekening hoef te houden met broedvogels. Daar trek ik dan meestal in 2,5 uur één autoaccu leeg. Dat komt neer op 12 - 14 starts. Ik vind het interessant om op dit soort momenten dan instellingen waar ik niet helemaal tevreden over ben of waarvan ik vermoed dat het beter kan te wijzigen.
Wat gebeurt er als ik dit wijzig? Tip 1: Wijzig altijd één ding tegelijk. Tip 2: Trek niet al na één vlucht een conclusie.
Mede door alle inspanningen heb ik 3 conclusies getrokken:
Conclusie 1) Mijn instellingen (roeruitslagen) komen totaal niet overeen met de opgegeven waarden van Martin Weberschock, de producent van de Radical Pro. Waar ik nog het meest verbaasd over ben is het meemixen van het hoogteroer met de flaps en rolroeren bij de start. Het hoogteroer (V-staart) zou volgens opgave 1 mm omlaag meegemixt moeten worden om veilig te starten. Ik blijk dat niet nodig te vinden.
Conclusie 2) Moet ik een beetje geheimzinnig over doen: Met de hoeveelheid ballast in combinatie met de kleppenstanden is veel winst te behalen.
Conclusie 3) Ik had zoveel behoefte aan een 2e startstand dat ik wat uitgeprobeerd heb met mijn MPX 3010. Zoals je hieronder kunt lezen heb ik 3 vliegfasen, en mis ik een 4e. Ik bedien in vliegfase-1 de startstand van de flaps en rolroeren met mijn "ratelknuppel". Dat houdt in dat ik vlak voor het afduiken de "ratelknuppel" van achter naar voren bedien. Ik wil, zodra het model veilig en stabiel aan de startlijn hangt, gecontroleerd wat "up" voor het hoogteroer hebben. De 2e startstand dus. Je hebt het over 0,5 tot 0,7mm. Dat lukt je niet door handmatig aan het hoogteroer te trekken op de zender. Dat noem ik ongecontroleerd. Naast het meemixen van het hoogteroer heb ik in de 2e fase van de start wat minder behoefte aan de diepe startstand van de flaps en de rolroeren.
Dat heb ik opgelost door de totale uitslag van de flaps en rolroeren (omlaag) bij de start niet meer 50 - 50 te verdelen over de knuppelweg. Van volledig naar achteren naar de middenpositie (die je bij een "ratelknuppel" dus niet voelt) is nu 20%. Van middenpositie naar volledig naar voren is nu 80%. Dat is één. Dan heb ik de volgende hoogteroerbeweging meegemixt:
Hopelijk is het zo te begrijpen. Ik start dus met de "ratelknuppel" volledig naar achteren. Daarmee is de hoogteroeruitslag 0 mm: neutraal. Zodra het kan, meestal op een hoogte van 30 - 40 meter, bedien ik de "ratelknuppel" zo goed mogelijk in de middenstand. Het hoogteroer gaat hierdoor 0,5 tot 0,7 mm omhoog en de flaps dus 20% minder omlaag. En wat denk je? Ik merk dat er tijdens de start meer druk opgebouwd wordt. Doel bereikt!
Bij het afduiken bedien ik de "ratelknuppel" volledig naar voren, zoals ik dat altijd al deed. Daarmee staat het hoogteroer weer neutraal. Maar: Een 2e startstand bedienen met een schakelaar is handiger en nauwkeuriger.
15 april de 1e wedstrijd in Arnhem (omgeving...)
Zondag 15 april, windkracht 4 uit het noorden. Dat was al dagen van te voren aangekondigd. Dat het zo koud was heeft de meeste deelnemers wel verrast. Het belangrijkste is dat het droog gebleven is. Het klaarzetten van de spullen ging erg makkelijk omdat de rakken een dag eerder al uitgezet waren. De nieuwe toeterinstallatie blijkt ook weer uitstekend te werken, met dank aan Nick. Er waren 14 deelnemers zodat zowel duur als afstand gevlogen werden met 3 of 4 deelnemers tegelijk. Van ons team had vooral Ben een prima eerste ronde met 2920 punten. Door een slechte start en weinig thermiek verloor ik bij de eerste vlucht al direct 212 punten. Daar had ik, net als vorig jaar in Winterswijk, waar exact hetzelfde gebeurde, opnieuw moeten starten.
In de 2e ronde verloren Ben, slechte vlucht en landing tussen 16 en 17 meter van het doel, en Robert, slecht gecoacht tijdens de afstandstaak, veel punten. Jan heeft heel constant gevolgen, maar wel laag gescoord. Eric was eigenlijk het beste en heeft ons perfect geholpen met de startlijnen. Bedankt Eric.
We vonden het een leuke en leerzame dag. De missers die we gemaakt hebben zijn duidelijk en goed te verbeteren met trainen. We hebben als team wel het hoogste gescoord.
Ik heb even uitgeprobeerd of ik een tentachtigwindscherm handig vind. Antwoord: Ja, dat vind ik zeer handig. Het zal wel even zoeken worden, maar zo'n scherm wil ik wel hebben, maar dan wat professioneler. Het scherm hieronder heb ik zelf wat in elkaar geknutseld. Lekker uit de wind, regen en zon.
Door een slechte start te vroeg geland... Wel is uit onderstaande afbeelding duidelijk uit op te maken dat je altijd je model door mij op moet laten gooien.
Robert geeft bijna 100 punten weg tegen 1000 punten van Frans.
Op de laatste thermiekvlucht kan ik met plezier terugkijken. Waarschijnlijk een van de hoogste starts van mijn Radical ooit. En na 5 minuten thermieken heen en weer racen om niet te hoog te komen. Jammer voor mij, maar gelukkig voor de tegenstanders vlogen we allemaal de 10 minuten vol.
De wedstrijd werd perfect geleid door Wout.
Het podium van vandaag
De uitslag van vandaag:
Teamtraining en zenderinstellingen op 13 mei
Vandaag stond ik bij de poort van Vliegbasis Woensdrecht met een gehuurde Honda Hybride Als je daar bij modelvliegers mee aankomt krijg je dus allerlei vragen en opmerkingen (hoeveel accu's hedde ge vandog bij?). Om een eind te maken aan alle discussie hier de berekening (hierna gaat het weer verder over F3B, geen zorgen):
Honda Insight Hybride (gelukkig een tijdelijke auto). Overal de maximum snelheid (ook zeker een stuk over 100km waar 130 km/h was toegestaan) gehanteerd, het verbruik: 391 km, 22,7 liter, dus 1:17,22, dus 5,81 liter voor 100km. Dat is dus niet de 4,4 tot 4,6 liter voor 100 km zoals Honda wil doen geloven. Ik vermoed dat je daarvoor maximaal 100 km/h moet rijden. Technisch wel een hele mooie auto, maar tot zover de autotest.
De weersomstandigheden waren perfect. Bijna perfect eigenlijk. Door de enorme hoeveelheid thermiek kwam de wind een groot deel van de dag van de verkeerde kant. Ook dit keer hebben we de toeterinstallatie weer opgebouwd zodat we goed konden trainen. We begonnen met elk 4x afstand. Met 5 lieren en een crossbrommertje gaat dat vrij vlot. Ik ben tot de conclusie gekomen dat mijn nieuwe instelling voor de Radical Pro niet goed is. Niet goed omdat de Radical Pro niet goed te starten is. Dus het idee, zoals ik dat hierboven bij "zenderinstellingen" heb beschreven, van starten met het hoogteroer neutraal en zodra het kan een tikkie "up" werkt niet. Je moet, zoals Martin Weberschock dat zelf ook heeft aangeraden, starten met een tikkie "down" om overtrekken in de eerste fase te voorkomen. In de 2e fase van de start zou je dan over kunnen schakelen naar hoogteroer neutraal of misschien nog steeds wel met een tikkie "up". Dat ga ik uitproberen.
Het afstandsvliegen wisselde tussen de 6 en 24 laps. Na het afstandsvliegen gingen we speedvliegen. Allemaal zo'n 10 starts. Volgens mij hebben Jan en Robert hun persoonlijk record onofficieel verbeterd. Voor Jan was dat een 22,56 seconden met de Crossfire en voor Robert een 13,64 met de Fosa Lift. Robert klapte door de rugwind te vroeg van de lijn waarna hij van ons "toestemming" kreeg om even te thermieken. Dat lukt zeer goed. Na het thermieken knalde de Fosa Lift met een donderend geweld het rak in. Nog niet eerder heb ik een F3B model zo hard zien vliegen. Mede omdat de Fosa Lift binnen 5 seconden weer terug was bij basis A stonden we te gieren van het lachen. Zeer indrukwekkend. Omdat er 4x 180 meter gevlogen is i.p.v. 4x 150 had er van de tijd ook nog wel wat afgekund. Omdat de thermiekbel er nog was benutte Robert hem opnieuw, zonder opnieuw te hoeven starten. Dat resulteerde in een vlucht van 15,06 seconden. Erg vermakelijk.
Minder vermakelijk waren de starts van Ben met zijn Fosa Lift. We stonden met rugwind tegen de vol brandende zon in te starten. Dat leidde bij een aantal starts tot flikflakgedrag. Bij een start gebeurde dat op een lage hoogte waardoor Ben niet voldoende ruimte had om het tollen te corrigeren. Bij het neerkomen is de V-staart licht beschadigd.
Bij Jan hadden we al vaker vastgesteld dat zijn Crossfire soms te langzaam en soms te hard vliegt. Bij het opnieuw aanzetten van zijn zender (Graupner MC24) blijkt zijn pendelroer soms wel 3 mm uit het midden te staan. Zeer onbetrouwbaar dus. Dat moet verholpen worden, wat het ook is.
Mijn eigen speedvluchten waren niet bijzonder goed, maar daar kan ik het daalgebied de schuld voor geven. Op een beter moment maakte ik een vlucht van 14,01 seconden, maar dat was dan weer met 3x een paar meter te vroeg keren.
Als afsluiter hebben we alle 4 tegelijk nog een thermiekvlucht gemaakt van 15 minuten. D.w.z. hoogte pakken, racen en weer hoogte pakken. Jammer dat de wedstrijden voor het NK niet meer gehouden kunnen worden op Woensdrecht.
Voor de volgende keer worden zenders opnieuw ingesteld, storingen verholpen en modellen opgelapt. Hier nog wat sfeerbeelden. Robert (fotograaf) ontbreekt helaas.
10 juni de 2e wedstrijd in Berkel-Enschot Vandaag, zondag 10 juni, vlogen we in Brabant. De week voorafgaand aan vandaag was het bar en boos met het weer. Veel regen en vooral veel wind gisteren. Vandaag bleek plotseling een hele mooie dag.
Met dank aan het netwerk van Jan, team Aeolus, konden we wederom aantreden op een weiland waar we nog niet eerder geweest waren. Prima vlak en gemaaid. Dat ben ik thuis niet gewend. Bij deze nog een reden om wedstrijden te gaan vliegen.
De wind stond haaks op de rakken die gisteren al door Ben, Robert en Jan uitgezet waren. Dat klopte niet met de weersvoorspelling. We kozen er voor om de rakken niet te verplaatsen, want dat kost een uur extra. Daarom gingen we met zijwind starten. We waren met maar 3 teams. Het idee was dan ook om 3 ronden te vliegen vandaag. Traditioneel was de volgorde van de taken ook vandaag weer: duurtaak, afstandstaak, snelheidstaak, snelheidstaak, afstandstaak en duurtaak. Omdat we bij de duurtaak geen helpers nodig hebben hoeven we later op de dag pas beroep op ze te doen terwijl ze ’s middags eerder weg kunnen.
Zelf ben ik al een dag of tien in de weer met voorhoofsholteperikelen en een stevige keelontsteking en dat was vandaag nog zeker niet voorbij. Dat was waarschijnlijk ook wel de reden dat ik bij de eerste duurvlucht hopeloos ongeconcentreerd bij de andere 2 tegenstanders onderuit kukelde en veel te vroeg moest landen. Een vlucht waarbij ik de landing ook nog eens verpeste. Dat was dus een slecht begin van de dag. Had veel weg van de vorige wedstrijd, maar die eindigde op zich niet slecht. Mijn starthoogten waren vandaag een minder groot probleem dan gewoonlijk. Misschien komt dat omdat ik daar vorige week zaterdag uit den treuren op getraind heb.
Zoals al eerder beschreven ben ik aan het zoeken naar 30 – 40 meter extra starthoogte. Deze extra hoogte is niet door mijzelf bedacht, maar door mijn concurrenten die dat wel voor elkaar krijgen. In de verhalen kun je lezen dat ik met startstanden aan het experimenteren ben. Die standen zijn geprogrammeerd en worden tijdens de start gekozen d.m.v. een schakelaar. Inmiddels ben ik erachter dat voorgeprogrammeerde standen niet toereikend zijn. Je zult ook handmatig (knuppel), afhankelijk van de omstandigheden, met het hoogteroer moeten rommelen. Dat gaat me best goed af, maar het is niet risicoloos. Een startend F3B model reageert namelijk niet zo vriendelijk op overtrekken als bijvoorbeeld een Spirit van Great Planes.
Bij de afstandstaak deden zich 2 problemen voor. We hadden afgesproken om niet verder weg te vliegen dan een weg die daar liep langs het veld. Die weg liep alleen niet parallel aan de vliegrichting, dus gaf dit aanleiding tot discussie. Na de discussie spraken we af om de rakken aan te houden als grens aan één zijde. Maar ook dit bleek lastig aan te houden.
Het 2e probleem ontstond doordat er ofwel geen signaal werd gegeven door de helpers onder basis / rak B of dat er gekeerd werd voor het rak waardoor er, natuurlijk, geen signaal gegeven werd. Er werd door sommigen ook nog even getwijfeld aan de installatie, maar na een test bleek daar niets mee aan de hand. Er volgde een discussie. Die ging over een misverstand tussen de wedstrijdleider en de teams. Het was onduidelijk of er nou verder gevlogen moest worden voor de wedstrijd of voor de test. Daar reageerden na afloop van de vlucht een aantal deelnemers vrij fel op. De 3 juryleden, van elk team 1, moesten bijeenkomen om te beslissen hoe we hiermee om moesten gaan. Na beraad besloten we opnieuw te starten. Dit leidde tot nog meer emotie.
Om de vrede te bewaren werd besloten dat de beste score uit de 1e vlucht en de “reflight” bleef staan. Over dit voorval heb ik nog wel een mening. En ik vermoed dat ik met deze mening niet alleen sta. Zonder namen te noemen: Wat meer flexibiliteit en respect voor de vrijwilligers die de hobby van de F3B vliegers mogelijk maken zou op zijn plaats zijn. De wedstrijdleider heeft een fout gemaakt en dit ook erkent middels excuses. Calculeer in dat dit kan gebeuren, baal er even van als het gebeurt en vlieg sportief verder zonder de sfeer aan te tasten.
Voor mij persoonlijk was de afstandstaak succesvol. 1000 punten. Er lijkt wel een verschuiving plaats te vinden van specialiteit. Ondanks de winst heb ik nog steeds geen thermiek mogen ervaren vandaag. De speedtaak daarna verliep goed. Zelf vloog ik heen en weer in matige lucht waardoor ik 2x niet sneller kon dan 18 seconden. Wel ging ik 2x door het oog van de naald. 3 rondjes proberen hoogte te winnen in lauwe thermiek is wat veel in die ene minuut die je krijgt tussen het loshaken van de lijn tot het invliegen van het rak. Ik had nog enkele seconden over. Daarnaast zat ik tijdens de speedvlucht een paar centimeter van de veiligheidslijn af. Al die risico had van mij eigenlijk best beloond mogen worden met een snellere tijd.
De 2e afstandstaak vloog ik tegen Jeroen en Ronald. De nummers 1 en 3 van vorig jaar. De omstandigheden waren voor alle 3 gelijk edoch hopeloos, maar dat was voor mij geen verrassing meer. Ver in de werktijd maakte Jeroen een herstart. Ik heb niet meegekregen wat er gaande was. Wat ik wel meegekregen heb is dat Ronald en ik 13 laps gevlogen hadden en Jeroen 12. Daar hadden we hem eindelijk te pakken.
De 2e duurtaak was een herhaling van de 1e. Dit keer zelfs met een herstart na 4 minuten vliegen. Apart om te zien dat je gewoon weg kunt zakken bij een ander, in dit geval Jeroen, terwijl je voor je beleving in hetzelfde gebied aan het vliegen bent. Hier had Jeroen ditmaal Ronald en mij te pakken, alleen hakte dit er harder in. Het was een slechte dag voor mij. Een leuke eindklassering en een strijd om deelname aan het WK wordt wel erg lastig. Lang heb ik er niet van gebaald, ik was nou eenmaal niet fit. De volgende wedstrijd sta ik er weer. De competitie, zeker zoals in de laatste ronde van vandaag, geeft mij veel voldoening ondanks het resultaat. Punten van elkaar afpakken door goed en slim te vliegen vind ik het leukste dat er is. Daarom ben ik ook F3B gaan vliegen.
Het vliegen van 3 ronden is niet gelukt. En zoals ik van de meesten begrepen heb is dat geen straf. Na 2 ronden heeft iedereen het vaak wel gehad.
Prettig om te melden:
De uitslag en nog wat foto's van vandaag:
De helpers onder basis A: Hans Bakker, Eric Velthuizen en Mathijs Vreugdenhil
Onze wedstrijdleider Wout Heijne
Frits met zijn Empi
Jan van Laak klaar voor de afstandstaak. Dit keer met extra handicap in de vorm van een losse stuurknuppel, maar daar wist hij op het moment van de foto nog niks van...
Team Winterswijk, met Roel aan het roer
Frits landt zijn Empi
Rijtje lieren
3 teams in actie tijdens de afstandstaak
Nog meer actie
Het podium inclusief de dochter van Robert
De uitslag van vandaag:
Komkommertijd? Echt niet!
De situatie is als volgt: Naar een F3B wedstrijd of een wat serieuzere training neem ik altijd 2 modellen en 2 zenders mee. Er kan altijd wat gebeuren waardoor je een reserve model of zender aan moet spreken. Hier kun je lezen dat het toch wel erg zinvol is om je accu's zo laat mogelijk voor de vliegdag te laden. Dat was altijd onhandig met maar 1 lader. Een extra lader stond dus al een tijdje op mijn verlanglijstje. De Schulze lader waar ik jaren lang gebruik van maakte voldeed op 1 ding na aan alles. Je kunt met de 530 maar op 1 van de 2 uitgangen ontladen. Met de zenderaccu's durfde ik wel wat meer risico te nemen aangezien elke zender voorzien is van een spanningsmetertje, dus voldeed hier de alleen-laden-uitgang. De ontlaad-laad-uitgang gebruik ik dus voor de vliegaccu. Dan kan ik precies zien hoe vol en hoe goed de accu geladen is.
Omdat verlanglijstjes niet te lang mogen worden heb ik mezelf getrakteerd op een extra Schulze lader. Daar bleek al gauw 2 dingen mee aan de hand. 1) Niet elke 12V (13,8) voeding is geschikt voor deze Schulze lader. 2) Het is toch wel een heel mooi apparaat.
Daarom heb ik mezelf weer getrakteerd, mede door een goede deal met Schulze, op nog een lader en een geschikte voeding. Als je eenmaal iets goeds gewend bent wil je namelijk niet meer terug.
Toen volgde een plank waar ik de 2 laders en de voeding op kon zetten. Anders blijf je slepen met spullen. Toen ontstond de behoefte aan een bakje met snoertjes. Toen moest er een deksel komen tegen alle stof. Toen moet het er wat profi uit gaan zien en "Laadstation" gaan heten.
Toen had ik dit:
De vraag of dit voldoet aan mijn verwachtingen is overbodig. Nu nog wat beter presteren tijdens de wedstrijden... Aan het materiaal ligt het in ieder geval niet!
9 september de 3e wedstrijd in Winterswijk
Vandaag, 9 september, heeft de Winterswijkse Luchtvaart Club (WLC) ons uitgenodigd voor een potje F3B. Dat hebben ze al eerder gedaan en dat bleek telkens een succes.
Dit keer op een ander veld dan de voorgaande jaren. Een beetje klein met 350 x 700 meter!!!!!!! Dan kun je de lieren dus zo opstellen dat je altijd recht tegen de wind in kunt starten. Dat is buitengewoon comfortabel. Ben is zo goed geweest om de rakken gisteren alvast uit te zetten. Dat scheelt weer wat werk op de vroege zondagochtend. Om 8.30 uur aanwezig op de Duitse grens, want dat was de rand van het veld, valt ook dit keer niet voor iedereen mee.
Niet alleen het veld was perfect, de weersomstandigheden waren dat ook. Temperatuur, windje, zonnetje: het klopte geweldig. Ideale omstandigheden. We begonnen om 10.00 uur met de duurtaak. Voor ons team 3x een 1000-of-bijna en 1x wat minder, maar daarvan geven we gewoon de schuld aan de verouderde Crossfire van Jan met rammelservo’s die beschikken over 10 graden hysterese. De wedstrijdindeling voor de 5e ronde leek wel een kopie van de 4e ronde. Ronald, Jeroen en ik stonden weer tegen elkaar. Alleen zette Jeroen nu Ronald en mij dit keer op zo’n 900 punten. Niets aan de hand als je gewoon even 1000 punten pakt bij de speedtaak…
Omdat ik de vorige wedstrijd hopeloos 2x veel punten weggaf tijdens de 2 duurtaken speelde ik ondanks de 2 schrapronden na 8 gevlogen ronden waarschijnlijk geen rol van betekenis meer voor het kampioenschap 2012 en ook de kwalificatie voor de WK in 2013 werd wel erg lastig. Erik Heijne en Frans Vreugdenhil hadden hetzelfde probleem al na de eerste wedstrijd ervaren. Helaas konden we Robert na de afstandstaak en de speedtaak van deze 5e ronde aan dit gezelschap toevoegen na een stevige afstraffing op afstand en een misser bij basis B tijdens de speedtaak. Ook de misser van Ronald tijdens de speedtaak bij basis B zorgde ervoor dat hij zichzelf onder druk ging zetten bij de volgende wedstrijd in Zeewolde. Alleen Ben moest gewoon even constant blijven zoals hij dat altijd doet. En dan nog zou hij afhankelijk zijn van schrapronden van zichzelf en van Ronald.
De 6e ronde begon met een belachelijk slechte prestatie van mij tijdens de duurtaak. Net als bij de vorige wedstrijd in Berkel en Enschot verspeelde ik tijdens taak A weer veel (200) punten. Ik had al eens gegrapt dat mijn specialiteit verschoven was van thermiekvliegen naar afstand- en speedvliegen, maar dat lijkt wel waarheid geworden. Uiteindelijk kom ik ca. 800 thermiekpunten te kort dit seizoen. Verder verloopt de 6e ronde redelijk stabiel. Behalve een stupide landing na afloop van de afstandstaak waardoor ik de romp van de Radical half breek. Gelukkig was er wat tijd om de boel lomp aan elkaar te plakken voor de laatste taak: de speedtaak.
De romp heeft het uiteindelijk gehouden en de vlucht was goed voor ca. 900 punten. Verreweg de hoogste start, maar helaas matige lucht boven de rakken. Toch nog een 17-er. Belangrijk voor teamgenoot Ben is dat hij ook de 6e ronde stand heeft weten te houden. Heel goed. Uiteindelijk een goede 4e plek vandaag. 3e in de tussenstand voor de WK kwalificatie met 125 punten voorsprong op Roel, maar dan rekenen we nog zonder schrapronden.
Leuk voor Roel om ook eens op het ereschavot te eindigen. Jammer van zijn matige seizoen 2011 die wel meetelt voor de kwalificatie. Frits heeft de 5e ronde wat veel punten weggeven tijdens de duur- en speedtaak. Na de eerste 4 ronden ging hij nog aan kop voor het NK 2012. Nu gaat Jeroen hem voor. Het verschil is echter maar klein: 60 punten, dus in Zeewolde is voor de plaatsen op het podium nog alles mogelijk.
Nog een hilarische actie. Het weiland is dus zo’n 350 x 700 meter groot. Krijgt Ron het toch voor elkaar om in het aangrenzende land met maïs te landen. Iedereen weet uit ervaring dat een model terugvinden in een maïsveld waardeloos moeilijk is. Dat bleek ook nu weer te kloppen. Na veel verwoede pogingen was het eigen ontwerp van Ron nog steeds zoek. Handige kleur ook dat geel. De boer erbij gehaald die beschikte over een hoogwerker-achtig-ding-achterop-de-trekker. Dat bood ook niets. Wel aardig meegewerkt. Na systematisch uitkammen met 5 personen op rij lukte het dan eindelijk wel.
Tip als zoiets gebeurd: Pak een referentiepunt waarachter of waarvoor het model terecht is gekomen. Markeer waar je stond toen het model ergens verdween. Zet iemand die jou helpt op de gemarkeerde plek en wijs het referentiepunt aan. Loop dan zelf m.b.v. een lange stok in de hoogte die de helper kan zien het maïsveld in. De helper kan je dan links of rechts dirigeren. Je loopt dan recht naar je model toe.
Heb je te maken met een bos o.i.d., dan brengt een GPS uitkomst.
Iedereen maakt zich op deze perfecte dag klaar voor de wedstrijd
Ronald Boerman start de Radical Pro van Roel Beijers
Nick Beijers start het model van Erik Heijne
Jan van Laak wordt gecoached door Ben Ros
Ron Gijzen start een model van Team Freebird
Luciën Kouwenhoven wordt gecoached door Dennis de Waart. Jeroen Smits staat klaar met coach Frits Donker Duyvis. Op de voorgrond de 2 helpers bij basis A.
Wat moeten we zonder wedstrijdleider Wout Heijne
Jeroen Smits aan de beurt voor speed
Frits Donker Duyvis aan de beurt voor speed
Nog een worp van Nick Beijers
Ronald Boerman aan de beurt voor speed, gecoached door Erik Heijne.
Jan van Laak aan de beurt voor speed, gecoached door Robert Hermans.
Een worp van de Tanga van Aer-O-Tec van Dennis de Waart.
Dennis de waart aan de beurt voor speed, gecoached door Luciën Kouwenhoven
Frans Vreugdenhil aan de beurt voor speed, gecoached door Jeroen Smits
De reparatie na een lompe landing.
Wout Heijne leest de scores voor.
Het podium: 1e Jeroen, 2e Frits en 3e Roel.
De uitslag van vandaag
16 september de 4e wedstrijd in Zeewolde Een week na de vorige wedstrijd stonden we vandaag in de gemeente Zeewolde bij de MVC Gooi- en Eemland voor de laatste wedstrijddag voor het NK2012. Deze MVC beschikt over een schitterend veld inclusief kantine. Iets om jaloers op te zijn. Net als de vorige keer had Ben ook dit keer de rakken gisteren al uitgezet. Hierbij was rekening gehouden met een iets andere windrichting, maar uiteindelijk paste alles prima op het veld.
Nog voordat de wedstrijd begonnen was ging Frans met zijn zoon Mathijs al weer huiswaarts i.v.m. privéomstandigheden. Dat was dus dubbel vervelend.
Het was prima vliegweer. Stevig briesje, prima temperatuur en wat dichte wolken.
Jan had tijdens de start voor de eerste thermiektaak problemen met de besturing. Hierdoor belande het model onbestuurbaar in een boom enkele honderden meters verderop. De Crossfire is later teruggevonden met wat lichte schade.
Wat het wel makkelijk maakte, maar wat de wedstrijd eigenlijk niet ten goede kwam was de constante opwaartse lucht vanaf het Gooimeer. Hierdoor bleek “de hoek invliegen” een garantie voor 10 minuten volvliegen. Op dat onderdeel werd vandaag dus geen onderscheid gemaakt wat ook terug te zien is in de uitslag. Bij afstand werden wel wat tikjes uitgedeeld, maar ook dit was niet doorslaggevend vandaag. Het verschil werd wel gemaakt tijdens de speedtaak die eigenlijk vrij eerlijk verliep. D.w.z. dezelfde omstandigheden voor iedereen. Dan blijk je met strak sturen het verschil te kunnen maken. De snelste tijd van Jeroen: 14,6 seconden. Zelf vloog ik 2x een 17er waar ik normaal gesproken blij mee ben, maar wat vandaag dus te weinig was. Het waren ook slordig gevlogen rakken dus daar had ook wel wat van de tijd afgekund. Ook de afstandstaak vloog ik slordig waardoor ik beide keren 1 lap te weinig vloog. Dat scheelde weer 40 en 60 punten.
Vandaag hadden we een klein opstartprobleempje bij de afstandstaak. Het is voor onervaren mensen vaak lastig te vatten hoe het gecompliceerde spelletje werkt. Dat wordt ook niemand kwalijk genomen, maar zorgde er wel voor dat de eerste groep 4x opnieuw moest. Gelukkig bood de grote opkomst van MVC Otto Lilienthal-leden hier uitkomst. Zij hebben mij vaker zijn stuntelen en prutsen op het weiland en zijn daarom “ingewerkt”.
Wat ik ook wel beschouw als een probleem, en geen probleempje, is het deelnemersaantal. Sommige teams zijn zo klein geworden dat zij steun van andere teams nodig hebben. Het coachen e.d. kan dan door iemand gedaan worden die op dat moment even niets te doen heeft. Dat zijn de consequenties en kan ook niet anders, maar zorgt eigenlijk voor een soort competitievervalsing. Iedereen wordt namelijk graag gecoached door bijvoorbeeld Jeroen.
Frits stond na 6 ronden op 60 punten achter Jeroen. Na 8 ronden is de voorsprong van Jeroen nog groter geworden waardoor Frits definitief op de 2e plaats is geëindigd in 2012. Ben stond voor op Roel en Ronald. Helaas voor hem zit zowel de 3e plek voor het NK2012 als de kwalificatie voor het WK2013 er niet in mede als gevolg van de 2 schrapronden. Wel knap van Ronald.
Het F3B circus streek neer in Zeewolde
Wout Heijne weer aan de microfoon
Ben Ros werpt de Radical van Jeroen Smits
Weg ermee
Lekker op elkaar wachten in de werktijd van de afstandstaak
Nog even wachten
Ron Gijzen houdt het niet langer...
...en Roel Beijers volgt
Beide teams nu in actie
D.w.z. team Freebird...
...en team Winterswijk
Bij gebrek aan de prijzen geen foto van de beste 3.
De uitslag van vandaag
Het resultaat na 4 wedstrijden / 8 ronden
Hieronder 3 tabellen. De eerste bevat de scores na 8 ronden zonder daar 2 van te schrappen. Als je deze vergelijkt met de tweede tabel, dan zie je dat de nummers 3 en 4 van plek gewisseld hebben en dat Erik een leuk sprongetje heeft gemaakt ten kost van mij, Roel en Robert. Het verschil tussen Ben en Ronald is 94 punten voor de NK 2012 en ca. 290 punten voor de WK 2013. Leuk voor Ronald, jammer voor Ben. Vanaf 2013 strijden we weer om het WK in 2015.
De 2e tabel is dus voor de einduitslag van 2012.
Opvallend dit jaar is wel dat het verschil tussen de nummers 3 t/m 9 maar 4% is. De lat lag dit jaar wel erg hoog. Dat wordt dus trainen volgend jaar.
De uitslag van 2012
De regels voor de selectie voor het WK in 2013 zijn op verschillende manieren te interpreteren. Ik ben maar opgehouden met rekenen omdat de nummers 1 t/m 3 toch niet wijzigen hoe je de regels ook interpreteert. Wel een goed agendapunt voor de jaarvergadering lijkt me.
|
