Vliegen met de Fosa Lift
Op het moment van dit schrijven, 16 maart, heb ik in 2014 vier dagen met de Fosa Lift gevolgen. Goed voor ca. 50 starts. Dat viel niet mee omdat ons vliegveld meer weg heeft van een moeras, dan van een vliegterrein.
En dan kun je bij het ophalen van de parachute de keerrol in zo'n situatie aantreffen. Echt gevaarlijk.
Het vliegen met de Fosa Lift heb ik afgewisseld met de Radical Pro. Ik heb verschil vastgesteld. Ook goeiemorgen... De Fosa Lift vind ik toch wel erg agressief vergeleken met mijn voorgaande modellen, waaronder de Radical Pro. Wat doe je daaraan? Nou, daar heb ik wat op gevonden: Ook agressief doen!
De uitslagen van de roertjes heb ik ten opzichte van vorig jaar drastisch gewijzigd voor het betere gooi- en smijtwerk. Na zo'n 50 starts waarbij veel instellingen telkens gewijzigd zijn ontdek ik verbetering. Het gaat mij in eerste instantie om de starthoogte. Ten opzichte van de concurrentie was die vrij slecht te noemen. Dankzij de Alti2 van Roman Voitjeck kan de hoogte eenvoudig uitgelezen worden, wat weer aanleiding is tot meer fine tuning.
Na de start volgde 40x van de ca. 50x een afstandstaak, omdat op dit onderdeel ook veel punten verloren werden in de voorgaande jaren. Ook voor deze taak zijn de roeruitslagen rigoureus gewijzigd. En ook hier: verbetering!
De coach heeft een cruciale rol tijdens het afstandsvliegen. Iemand coachen die zijn model goed weet te besturen is makkelijker te coachen: Laat ik bij mezelf beginnen.
Wordt vervolgd.
De start van 2014
Het seizoen 2014 is begonnen met het overnemen van het stokje van Roel Beijers als subcommissielid voor F3B. De uitdaging voor dit jaar is dat de F3B groep slechts 1 vereniging bereid heeft kunnen vinden om een wedstrijd te organiseren. Een weiland voor de overige 3 is gauw gevonden zou je zeggen, en dat is ook zo, maar we hebben wel 7 – 9 helpers nodig. We hebben het hier dus over F3B: De koningsklasse van RC-zweef.
De volgende dagen zijn vastgelegd: - 13 april, ergens - 25 mei, ergens - 15 juni, ergens - 7 september, Zeewolde (Gooi en Eemland, vereniging van modelvliegers)
De
voorbereidingen van een nieuw F3B seizoen:
Bij het
afstellen van de servo’s liep ik toch weer tegen die megaspeling op de flaps
van de Fosa Lift aan. Ik heb in 2013 al wat aan de aansturing gerommeld en
toen gemopperd op de servo’s (Graupner DS3288), maar het beviel me nog steeds niet.
De flutter die ik nu al 2x heb gehad kan nooit goed zijn voor een model dat
ca. 180 km/h vliegt. Bovendien kun je door die speling je precieze
instellingen ook wel vergeten.
Dan blijkt de servo verschoven te kunnen worden. Het kleine lagertje voorkomt dat de RDS as van de servokop af kan lopen. Want dit lagertje kan niet door dat dingetje...
Voorzichtig werd de RDSkop van de servokop afgeschoven met behulp van een schroevendraaier.
Dat ging prima, want daar zat namelijk de speling…
Op de DS3288 servo bleek weinig tot geen speling te zitten. Een andere servo monteren zou geen zin hebben. Sorry Graupner, ik heb onterecht geklaagd op deze servo's. Hoewel? Ze maken wel continu veel herrie in de vorm van een pieptoon zolang het model aan staat.
De RDSkop heb ik heel licht en voorzichtig ovaal gemaakt (uhhh, voorzichtig?? Waterpomptang!). De speling is hierdoor nog meer een kwart van wat het was. Als de speling terugkomt ga ik er toch ergens een druppeltje epoxy tussen doen. Misschien ging het filmpje van Baudis daar wel over… Mijn Tsjechisch is niet meer wat het geweest is.
1e teamtraining
Vandaag, 6 april, stonden we om 10.00 uur bij het toegangshek in Woensdrecht. Het hele team onder de slagboom door behalve ik... Vorig jaar pasjes laten maken zodat vooraf aanmelden niet meer nodig is. 2x heen en weer naar Woensdrecht om de pasjes op te halen op een doordeweekse dag (ruim anderhalf uur enkele reis). Dat is dus geen garantie om normaal op die vliegbasis te kunnen komen. Dit keer was een nieuw regeltje ingevoerd. Het is de bedoeling om aan het begin van elk jaar de pas opnieuw te activeren. Volgens de bewaking niet nieuw. Volgens de modelvliegclub inclusief teamlid Ben Ros wel nieuw.
Toen moesten we op zoek naar een alternatief veld. Die vonden we niet in Roosendaal, maar wel in Goirle bij de modelvliegclub van Robert Hermans en Jan van Laak. De wind stond helaas dwars over het veld. Met de hoge bomen rondom lastig om te vliegen. Dat heeft me 2x bijna mij model gekost en daarom was ik er even klaar mee voor vandaag. De anderen hebben nog wel wat gevlogen. Vooral de Pike Precision van Maurice Monfrance en Pascal van Ool startte en vloog indrukwekkend. Wie weet een optie voor in de toekomst.
De training is dus niet geworden wat we wilden. Niet echt een opsteker voor de wedstrijd volgende week.
Maurice met zijn Pike Precision
Ben met zijn Fosa
Robert met de Fosa Lift
Sander met de Fosa Lift
13 april de 1e wedstrijd
Het was vooraf onbekend of we een complete toeterinstallatie, een laptop, voldoende helpers en een wedstrijdleider zouden hebben. Om 8.30 uur aangekomen bleek de wedstrijdleider aanwezig, want die kwam bijna rennend naar me toe: Te weinig helpers! Zelf was Wout net op tijd uit Lausanne (CIAM Vergadering) terug om de wedstrijd te kunnen leiden. Om een lang verhaal kort te maken. De toeterinstallatie was compleet, de laptop was er niet, er waren 2 helpers (wat 4 te weinig is) en we hadden een wedstrijdleider.
Voor de afstandstaak hebben we de meeste helpers nodig. De keus was: 1) Alleen de duurtaak en speedvliegen of 2) Alle taken vliegen, maar dan moet 1 persoon per team + de wedstrijdleider onder het rak. We hebben gekozen voor optie 2 waarbij de wedstrijdleider in mijn ogen te zwaar is belast. Ook moest Roel Beijers noodgedwongen onder een rak terwijl hij was gekomen om zijn team te coachen. Dat doen we de volgende keer anders. Als we niet voldoende helpers hebben kan de wedstrijd niet doorgaan.
Hier is Wout wedstrijdleider
En hier is Wout jury onder het rak bij basis A
Dan de wedstrijd zelf. Een prima dag met een lekker briesje van 4 Bft dat later 5 Bft zou worden. Thermische omstandigheden met het zonnetje in de rug. We zijn gestart om 10.30 uur en we waren klaar met opruimen om 18.30 uur. Dat is niet normaal, maar wel verklaarbaar gezien de omstandigheden. En dan heb ik het niet eens over de windvlaag die zo ongeveer alle lijnen deed breken bij team Winterswijk waardoor een pauze ingelast moest worden.
De eerste ronde: Thermiek heeft iedereen volgevlogen. Tijdens de afstandstaak werden kleine tikjes uitgedeeld en tijdens de snelheidstaak vloog bijna iedereen dezelfde tijd. Dit zou maar zo de ronde kunnen zijn met de hoogste gemiddelde snelheid ooit tijdens taak C. Teamgenoot Maurice had nog maar enkele starts met zijn Pike gemaakt en dat zonder ballast. Vandaag werd voor het eerst met ballast gevlogen. Tijdens de afstandstaak bleek al direct dat de Pike zwaarder gevlogen moest worden. In de 2e ronde werd hij beloond met 1000 punten en dat tegen Frans en Nick (beiden 905 punten). De rest van het team is daarom blij met Maurice als nieuw teamlid van Aeolus!
De tweede ronde: We begonnen zoals altijd met de snelheidstaak. Hier vloog ik met Ronald ongeveer dezelfde tijd (na Jeroen resp. de 2e en 3e tijd). Op afstand deelde hij mij een tik uit met 20 om 18 rakken. Op 3 minuten overtrok ik mijn Fosa Lift bij basis B wat me ca. 50 meter hoogte kostte en 100 punten: stomme stuurfout. Gelukkig voor mij kon ik tijdens de thermiektaak weer een tikje terug uitdelen. Mijn start was absurd hoog (Nieuw PR van 327 meter, zie grafiek verderop) waarna ik nog even 2 minuten van de thermiek geprofiteerd heb. Dat heb ik niet goed gezien anders was ik wel meegecirkeld. De extra verkregen hoogte van ca. 30 meter maakte uiteindelijk wel het verschil.
Teamgenoten Ben en Robert hadden in de 2e ronde pech met resp. de snelheids- en thermiektaak. Hierdoor komen beiden ca. 200 punten te kort. Hierna nog een paar willekeurige plaatjes van vandaag.
Ben Ros speurt de lucht af op zoek naar iets van thermiek
Ben Ros gecoached door Robert Hermans tijdens de duurtaak
Jeroen Smits ondersteunt door Frans Vreugdenhil en Frits Donker Duyvis tijdens de duurtaak
Erik Heijne coached Nick Beijers tijdens de duurtaak
Ron Gijzen ondersteunt door Frans Vreugdenhil en Frits Donker Duyvis
Ronald Boerman wacht op het teken om dit F3B model te starten
Frits Donker Duyvis start de Radical van Frans Vreugdenhil
Frits Donker Duyvis in actie tijdens de speedtaak
Geen blauwe lijnen meer te zien: Alles Mega lijn
Ben Ros coached Maurice Monfrance
In geel de gemiste thermiek de eerste 2 minuten. In paars de buiteling van 50 meter op 190 seconden.
Door het ontbreken van een laptop of ander modern plat ding moest de eindstand een dag op zich laten wachten. Hierdoor is er ook geen prijsuitreiking geweest. Wel een beetje jammer nu we er juist voor gezorgd hebben dat we trofeeën hebben. Hier de uitslag van vandaag.
De beste 3 van vandaag:
25 mei 2e wedstrijd
Aan de vorige wedstrijd had niemand een goed gevoel over gehouden. Er waren teveel onaangename discussies op het veld. Bijvoorbeeld over het tekort aan helpers. De gemaakte afspraak aan het begin van het seizoen luidde: Elk team zal zelf voor helpers moeten zorgen. Lukt dat niet, dan zullen de teamleden zelf plaats moeten nemen onder de rakken tijdens de afstandstaak (voor deze taak zijn de meeste helpers nodig). Als je dan zonder overleg of inspanning (vraag leden op je club, vraag hulp aan andere teams of zet een advertentie op het Modelbouwforum) als team zonder helpers op een wedstrijd verschijnt weet je dus dat je tijdens de afstandstaak teamleden "kwijt" bent. Door dan van de wedstrijdleider en de andere teams, die wel helpers georganiseerd hebben, te verwachten dat zij dan ook geen gebruik mogen maken van teamleden tijdens de taak sla je natuurlijk de plank volledig mis. Zomaar een voorbeeld.
Over helpers gesproken: Voorafgaand aan de wedstrijd gauw een helper vragen (claimen) die normaal gesproken een ander team helpt. Ook goed voor de nodige mailwisselingen. Ook een voorbeeld.
Er was een akkefietje door een vergeten lierrem dat vooral in de weken na de 1e wedstrijd voor infantiele mailwisselingen zorgde. Laatste voorbeeld.
Kortom de sfeer was niet best en dan moest de 2e F3B wedstrijd van 2014 nog beginnen.
Helaas bleven de discussies vandaag niet uit. De rakken stonden bijvoorbeeld niet goed. Vastgesteld door de vlieger die minder punten haalde dan zijn concurrentie tijdens de 1e afstandstaak. We hebben niets veranderd en daar de rest van de dag ook niets meer van gehoord.
Na de landing van mijn 1e afstandstaak claimde een tegenstander met minder laps een reflight omdat een signaal niet goed of helemaal niet gegeven was ergens in het begin van de werktijd. Direct landen en een reflight claimen lijkt mij dan logisch, maar logica ontbreekt al een tijdje bij F3B Nederland. Er werd in dit geval doorgevlogen en na de taak commotie gemaakt, omdat waarschijnlijk het aantal punten tegenviel. Tijdens deze commotie werd getwijfeld aan een ervaren helper die onafhankelijk van een team zijn zondag besteed aan het mogelijk maken van een F3B wedstrijd. Het behandelen van vrijwilligers als oud vuil deed al mijn grenzen van normen en waarden overschrijden.
De neutrale lezer zal zich nu afvragen: Wat is dit nu allemaal?
Daar kan ik antwoord op geven. Om te beginnen is de matige sfeer niet van het ene op het andere moment ontstaan. Dat is al enkele jaren bezig. Vreemd natuurlijk, want het deelnemersaantal neemt af, de helpers zijn niet meer bereid te helpen en clubs niet meer bereid om te organiseren. Het kleine clubje van ca. 12 man zou juist alle zeilen bij moeten zetten om het voortbestaan van F3B zeker te stellen. Niets is minder waar.
Kennis wordt niet gedeeld, een aantal deelnemers gunt elkaar tijdens de wedstrijd het licht in de ogen niet, op vragen per mail van de subcommissie wordt niet gereageerd, er wordt sowieso nauwelijks gecommuniceerd enz. Waarom is dat? Dat zit zo: Men focust zich op zo hoog mogelijk eindigen aan het einde van het seizoen en het plaatsen voor het WK. Daarbij worden de aspecten sociale vaardigheden / omgangsvormen en toekomstvisie opzij gezet. Dit streven past voor mij precies in het huidige tijdsbeeld van de ver-individualisering (ikke ikke en na mij de zondvloed). Het F3B vliegen is voor een aantal deelnemers zo belangrijk geworden dat zij het overzicht uit het oog zijn verloren. Ik denk dat ik het overzicht nog heb, bij deze:
- F3B vliegen is een spelletje op een vaak mooie zondag. - Er is behalve de eer niets te winnen, kost alleen maar tijd, geld en energie. Welke eer hebben we het eigenlijk over? Nationaal en internationaal is geen kip geďnteresseerd in F3B Nederland. - Internationaal slaat F3B Nederland nog geen deuk in een pakje boter.
De 12 deelnemers hebben allen een passie voor F3B vliegen. Waarom je eigen ruiten ingooien door het overzicht te verliezen. Ik ben dit jaar vertegenwoordiger geweest voor F3B in de subcommissie. Ik heb de deelnemers er op gewezen, maar het tij niet kunnen keren.
Ik maakte na de 1e afstandstaak vandaag een optelsom en stelde vast dat het welletjes was. In dit gezelschap voel ik mij niet meer thuis. Omdat F3B een teamsport is heb ik het team verder geholpen zonder zelf meer deel te nemen aan de wedstrijd. Dat heb ik ook de 3e en 4e wedstrijd dit seizoen gedaan. Wat ik wel belangrijk vind om te melden is dat alle leden van team Aeolus wel het overzicht hebben weten te behouden. Wat dat betreft zat ik in het juiste team. De vertegenwoordiging in de subcommissie heb ik heel gauw, in overleg met de voorzitter, neergelegd. Volgend jaar, in 2015, is het WK F3B in Nederland (Vliegbasis Deelen) gepland. Het is jammer dat F3B Nederland dan failliet is. Met minder dan 12 deelnemers kun je geen wedstrijden vliegen.
Over jammer gesproken. Hieronder de laatste gelogde vluchten van de 2e wedstrijd. Om kwart over tien 's ochtends de 600 meter aangetikt tijdens de eerste duurtaak. Daarna tijdens de 1e afstandstaak van 230 meter naar 380 meter gethermiekt in de werktijd en dat met een Fosa Lift van 3,5 kg waarna het racen kon beginnen. Mijn tegenstanders hadden een reflight nodig om me bij te houden...
Dit zijn grafieken om normaal gesproken vrolijk van te worden.
Verslagen van de volgende 2 wedstrijden zijn er niet, omdat die mij niet meer interesseerden. De laatste wedstrijd zou plaatsvinden op de vliegclub bij Gooi- en Eemland, maar dat vonden enkelen te ver rijden waardoor wederom voor vliegbasis Deelen gekozen is. Mijn inspanningen en die van de club voor niets om een wedstrijd bij een club te organiseren.
Hoe nu verder met F3B? Geen idee. Er is wel een idee geopperd om zonder teams te vliegen. De deelnemers mogen dan zelf 1 coach kiezen. Ik weet niet of dit wat wordt vanaf het seizoen 2015. De sociale vaardigheden en omgangsvormen van enkele deelnemers verander je er niet mee.
|
