|
Tussendoor het stabilo aangepakt.
In de 3 mm dikke balsa plaat heb ik een stukje 3 mm triplex gelijmd. Hierin heb ik M3 getapt. Zo wordt het stabilo demontabel. Ik moest voor de bevestiging uitwijken naast de romp omdat de stuurkabel daar ook door het smalle gedeelte komt.
Bovenkant.
Epoxy gemengd met katoenvlokken boven en onder de messingbus. De bus is 5 mm dik en de hoofdligger 8 mm breed.
Daarom nog wat hout om zware epoxy te vookomen.
Daar tegenaan de 1 mm triplx plaat, met het naar een punt toe uitlopende gedeelte aan deze kant van de ligger aan de bovenkant uitkomend. Aan de voorkant komt deze punt aan de onderkant uit. Zo worden de krachten netjes overgedragen.
Straks weer wat te schuren.
Hoogteroer uit het stabilo gesneden.
Tipjes er tegenaan met de nerf in een andere richting om kromtrekken te voorkomen.
Bij het kielvlak en het richtingroer ben ik een beetje afgeweken van de tekening. Inmiddels, 25 jaar later, weten we dat een kielvlak en richtingroer best wat groter mag zijn. Vliegt stabieler en stuurt beter. Het origineel is ook wel erg klein. Ik heb rondom ongeveer 10 mm extra balsa gebruikt. Ook heb ik een stukje balsa met de nerf in de andere richting verlijmd aan de onderkant van het richtingroer. Origineel is dat alleen aan de bovenkant. Wat ook origineel is, is het happertje aan de voorkant van het richtingroer. Behalve dat ik het niet mooi vind vliegt het ook niet prettig. De SIG Riser heeft het ook en ik vond het in tegenstelling tot bijvoorbeeld een Spirit van Great Planes wat onrustiger vliegen omdat het happertje simpelweg hapt.
De balsa wordtelribben moeten onder dezelfde hoek komen als het geheel tot nu toe was geschuurd. Omdat de wortelrib uit 2 delen bestaat gebruik ik een malletje om deze uit te lijnen.
Vanaf de bovenkant om te verduidelijken wat ik bedoel.
Tegen de eerste rib lijm ik een blokje triplex voor een bevestigingssysteem tegen de romp. Ik ben er nog niet uit hoe precies, maar dat komt goed. Hoe dit origineel bedacht is kan ik niet uit de tekening opmaken. Ik heb het blokje precies in het midden van de koorde verlijmd: Later niet te missen bij het boren.
Er komt nog een triplex plaatje tegen de wortelrib als afsluiter. Anders was dit wel een beetje zwak geweest.
Dan kunnen de overige ribben verlijmd worden waar de beplanking overheen kan. Ik heb nog even nagedacht hoe ik verder ga met het stabiliseerpennetje. Het lijkt mij het handigste om dit 2 mm pennetje later te verlijmen. Ik moet ook nog even nadenken hoe ik het instelhoekverschil goed krijg.
De achterlijst is nu klaar. Alleen de capstrips nog.
Klaar om rondom geschuurd te worden. Als laatste worden dan de triplex wortelrib en het tipblok gelijmd en geschuurd. Het schuren van de wortelrib combineer ik met het schuren van dezelfde 1,5 mm triplex rib die tegen de romp aan wordt gelijmd. Dat doe ik door deze met dubbelzijdig tap aan elkaar te bevestigen en tegelijk te schuren.
Rondom geschuurd. Daarna de triplexwortelrib en de tipblokken gelijmd
Even een laatste check op goed aansluiten.
De tipblokken al een beetje in vorm geschuurd.
Ik heb het plan opgevat om er mooie dr. Spock oortjes van te maken.
Dit bedoel ik.
Ik heb de ervaring dat dit beter in de bocht ligt dan de originele bedoeling. Misschien psiegies, ook dan goed.
Nauwelijks meer werk dan een standaard tip.
Ziet er ook wel mooi uit, al zeg ik het zelf.
De wortelribben zijn ook geschuurd.
De vleugels sluiten nog steeds mooi aan. Straks beiden tegen de romp i.p.v. tegen elkaar.
Vleugel klaar om gefolied te worden, samen met het stabilo, hoogteroer, kielvlak en richtingroer. Dan kan de staart afgemaakt worden, inclusief de aansturing daar. Tegen die tijd kan ik ongeveer bepalen waar de apparatuur gaat komen en welke ontvangeraccu ik nodig heb. Allemaal afhankelijk van het zwaartepunt dat niet op de tekening wordt aangegeven, maar ik heb het vermoeden dat het in de buurt van de hoofdligger ligt.
Eerst 1 kant van het kielvlak in de folie.
Daarna de andere kant.
Bij het lijmen van het kielvlak in de romp zal ik wat folie weg moeten halen.
Het stabilo met het hoogteroer. Ook klaar.
Het parallele deel wordt geel. De tippen paars. Altijd de lichte kleur eerst.
Vleugel klaar.
Even lastig met deze tippen, maar wel goed te doen.
Er komen nog 2 gaten bij in de wortelrib. Eén voor de stabiliseerpen en een voor het tegen de romp aan houden.
Meer dan gehoopt en precies volgens verwachting, maar evengoed licht genoeg.
De andere helft. 2 gram verschil. Dat merk je niet.
Aansturing van het hoogteroer. De middelste stand van de hevel heb ik gegokt. Ik probeer altijd de servo de maximale slag te laten maken. Worden alle tandjes gebruikt en is de speling minimaal.
Beetje priegelen met de aansturing van het richtingroer. Ik heb er nog even over gedacht om buiten de romp weer verder te gaan met 1 mm koolstang, maar het opnieuw lijmen zorgt ervoor dat het resultaat qua gewicht hetzelfde is als gewoon het staal door laten lopen naar de soldeerbus. Die ik overigens niet gesoldeerd heb, maar gelijmd.
Het liefste gebruik ik een kogelkwiklink aansturing. Spelingvrij, meer vrijheid in gekke richtingen (komt later) en ook los te halen.
Zodanig knikken dat de stuurstang soepel blijft lopen.
De opening voor de stang wil ik ook weer niet te groot maken. Beetje passen en meten.
De romp verder beplankt met de nerf dwars.
Dan het aftekenen van de sluitrib die op de romp wordt gelijmd. Om geen problemen te krijgen met het instelhoekverschil heb ik de tekening er maar opgelegd en de contour met spelden overgenomen. Uiteraard heb ik ook de stand van het stabilo (instelhoekverschil) gecontroleerd. Ook die is volgens tekening.
Hier nog even een duidelijk voorbeeld waarom je in dit geval een kogelkwiklink MOET gebruiken. De volgende 2 foto's zijn genomen met het richtingroer in de uiterste standen links en rechts. Kijken eens wat de hevel doet. Welke weg de hevel maakt. Dat kun je alleen aansturen met een kogelkwiklink. Komt omdat de hevel niet haaks op de scharnierlijn kan staan.
Hier uiterst rechts. Hierboven uiterst links.
De positie van de bus in de romp is gevonden. Onder de bus heb ik een hardbalsa plaatje met een dikte van 5 mm gelijmd.
De vleugels moeten op een of andere manier bij elkaar gehouden worden. Daar staat op de tekening niets over en moet je dus met je fantasie aan de slag. Hier die van mij:
Het moet ook nog zo vriendelijk en snel mogelijk te monteren zijn op het veld. Ik heb dus gekozen om 2x M4 nylon boutjes te gebruiken om de vleugelhelften tegen de romp aan te houden.
In de 2 triplexplaatjes waar je op de foto hieronder tegenaan kijkt wordt M4 getapt. Daarmee wordt het dekseltje bevestigd. Aan het dekseltje komt de verbinder (foto hieronder) gelijmd.
De verbinder. Een soort wigje tussen de boutkop en de binnenkant van de romp. Aan de binnenkant dus wat versterking in de vorm van 2 triplex "ringen".
Hierop een triplex / balsa plaatje van 1,5 + 1 mm = 2,5 mm, net als de rest van de beplanking. De gaten M4 moeten nog getapt worden.
De geliefde kogelkwiklink ook bij de servo's graag. Kan de servo tenminste een hele slag maken zonder dat een kwiklink aan gaat lopen tegen de as van de servo, aan de onderkant van de hevel. Moet je wel een moertje tussen de hevel en de kogel doen, omdat anders de kunststof kwiklink alsnog tegen de hevel kan aanlopen door dat uitsteekstel aan de kwiklink. Waarom zit dat niet aan de zijkanten, maar boven en onder? Let nog even op: Hoe verder (hoger) van de hevel af hoe meer kans op flutter door het buigen / torderen van de hevel. Dat moet je dus beperkt houden. Hitech levert overigens aluminium hevels die niet torderen. Ook een idee. Je kunt het kunststof van de kwiklinks, wat bedoeld zou kunnen zijn om de kwiklink vast te houden bij het opdraaien op het schroefdraad van de soldeerbus, dat in de weg zit ook wegsnijden.
Deze servo's zijn van Hitech. Het type is HS55. Een advies van de hobbywinkel, maar ik zou achteraf zelf iets zwaardere / sterkere gekozen hebben.
Past allemaal makkelijk, omdat het origineel uit 1991 stamt. Een tijd dat er nog niet al te veel betaalbare kleine servo's beschikbaar waren. Ik steven nu af op een totaal gewicht tussen de 340 en 350 gram. Ongetwijfeld lichter dan de Pronto's een kleine 25 jaar geleden. Er moet met deze accu van 600 mAh nog zo'n 15 gram lood in de neus. Kan ik ook investeren in een vuren neus, zoals ook bedoeld is volgens de tekening.
Geen lood is de ultieme uitdaging!
De verbinder is verlijmd met het afdekplaatje die met 2x M4 nylonboutjes wordt vastgezet. Zo kort mogelijk schroefdraad, want alles moet snel natuurlijk.
600 mAh NiMh accu met een Weatronic Smart 8 ontvanger. De enige ontvanger van Weatronic de ik volledig vertrouw wegens negatieve verhalen over de andere typen. De schakelaar zal bestaan uit een goudstekker van 2 mm. De beste schakelaar die er bestaat.
Past allemaal makkelijk. Weer eens wat anders.
Dan nog een cockpitkapje maken die makelijk open en dicht kan zonder te hoeven schroeven en zonder dat er iets uitsteekt.
Zo opgelost: De 2 triplex plaatjes heb ik tegen de onderkant van het balsa gelijmd. Hier drukt de kapbevestiging (verenstaal) tegenaan waardoor dit iets sterker uitgevoerd moet worden.
Klaar om geschuurd te worden. Het verenstaal trekt de kap strak genoeg tegen de romp.
Het schuren van vurenhout gaat toch anders dan balsa. Ik was blij dat het neusblok minimaal had uitgezaagd en dat ik beschik over comfortabele schuurblokken.
Bijna vergeten: Het typerende extra Pronto kielvlakje voor het grote kielvlak. Nu is de Pronto romp klaar om gelakt te worden. Dit keer met transparante bootlak. Twee laagjes moet genoeg zijn. Lood blijkt inderdaad niet nodig met dit vuren blok. Met lakken zal het zwaartepunt net iets achterlijk liggen, wat mij meestal wel bevalt.
Nog even ter verduidelijking: De vleugelverbinder. De moertjes M4 zijn met secondenlijm gelijmd. Zo druk je bij het losdraaien van de verbinder het geheel iets omhoog waardoor je het makkelijker kunt wegnemen.
Romp nu gelakt met transparante bootlak en klaar voor de foto.
Reiskoffer er omheen getimmert: 88 x 11 x 19 cm. 2 weken geleden wat balsa en 2 servo's besteld. Nu is de Pronto klaar voor het eerste vluchtje. Dat kan in Nederland, maar ook in Frankrijk waar we morgen naartoe rijden voor 3 weken vakantie. Vertrouwen heb ik er wel in.
|
